ΧΡΥΣΑΕΤΟΣ ΛΑΣΙΘΙΟΥ

ΣΤΟΝ …ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΑΠΑΓΩΓΗΣ ΛΕΜΠΙΔΑΚΗ…Γράφει ο Οδυσσεύς Πατεράκης

«Μεγάλωσα χωρίς πατέρα, γιατί κάποιοι θεώρησαν πως η χώρα μου θα ‘ταν καλύτερη χωρίς αυτόν». Έτσι, ή κάπως έτσι, εκφράστηκε σε μια κατάθεση ψυχής, ο γιος ενός από τα θύματα της γνωστής ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗΣ …παρέας, που σημάδεψε ανεξίτηλα την …περιώνυμη «Μεταπολίτευση», περιχαρακωμένη εννοιοτροπικά, πίσω απ’ τον κίβδηλο τίτλο μιας, επιδεχομένης ερμηνειών πολλών, ημερομηνίας. Κι’ όμως σε …δειγματοληπτική «δημοσκόπηση», βρέθηκε κάποτε τούτη η …»παρέα» να έχει …απήχηση στο ένα πέμπτο των …απηυδισμένων κατ’ έκφρασιν κι’ εξακολουθούντων να διατελούν εκλέκτορες του Συστήματος «ψηφοφόρων», για όσους δεν έχουν την μνήμη …λάστιχο. Ναι. Η περιβόητη «17 Νοέμβρη», έφτασε να λαμβάνει ποσοστό 20 %, σε ενδεχόμενες εκλογές κάποτε, με το ποσοστό καταμερισμένο …ισομερώς σ’ όλο το εκλογικό κοινό τούτου του …εκλογόπληκτου τόπου. 

Τι ‘ναι όμως αυτό που γοητεύει στην είδηση του ύπουλου χτυπήματος εκείνο το συνοθύλευμα που αυταπατάται πως έχει λόγο για τα κοινά ; Μια στάση ζωής με ακλόνητο και σταθερό χαρακτήρα ; Μια πρόσκαιρη μεν, αλλά τεκμηριωμένη, στάση απέναντι στη χρονική συγκυρία ; Ή κάποια ομοίως πρόσκαιρη, αλλά και ομοίως ευκαιριακή, ψυχολογικής υφής, αυταπάτη, αναγόμενη στο, αναμοχλεύον κατώτατα και ταπεινά ένστικτα, στοιχείο του Θυμικού της πρόσκαιρης χρονικά «μάζας» ; Η προσωπική του υπογράφοντος τούτο το κείμενο άποψη, πασιφανώς απαντά με το τελευταίο, αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Το ζήτημα, έχει να κάμει με την ιδεοληπτικής υφής εμμονή όσων αρνούνται να ομολογήσουν το αναντίρρητο : πως, μπροστά στον ανθρώπινο πόνο που γεννά η αφαίρεση της ζωής ενός ανθρώπου, δεν χωρούν «πολιτικές αναλύσεις». Πολλώ δε μάλλον, όταν αυτή η πράξη υλοποιεί μια εξόχως ΑΤΟΜΙΚΗ απόφαση. 

Ομοίως, ισχύει και με τη απαγωγή και το αλυσσόδεμα ενός ανθρώπου. Κι’ όσοι, χαιρέκακα και ζηλόφθονα. επιχειρούν να προσδώσουν «ψυχολογικό», ή (το χειρότερο) …»πολιτικό» …»ελαφρυντικό» στους ενεργούντες απάνθρωπα κοινούς ΠΟΙΝΙΚΟΥΣ δράστες τοιούτων ΚΟΙΝΩΝ ΠΟΙΝΙΚΩΝ εγκλημάτων, καθίστανται, ΗΘΙΚΑ, συνένοχοι της απανθρωπιάς. Όχι. Ο φονιάς, ο απαγωγέας, ο βασανιστής του οιουδήποτε ανθρώπου, δεν είναι …»Ρομπέν των δασών». Το τίμημα του αγώνα για μια Κοινωνία Δικαίου, δεν ευτελίζεται σε …είσπραξη «λύτρων». Το Κοινωνικό Ζήτημα ή λύνεται σε βάση ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ, ή παραμένει εσαεί άλυτο. Τα υπόλοιπα, είναι …κοινωνικός φθόνος.