ΧΡΥΣΑΕΤΟΣ ΛΑΣΙΘΙΟΥ

ΔΙΑΓΕΝΟΜΕΝΗΣ ΜΙΑΣ ΔΙΚΗΣ…Γράφει ο Οδυσσέας Πατεράκης

Και επιγραμματικά να γνωρίζει κανείς τι σημαίνει η «Αρχή της Ηθικής Απόδειξης», ομοίως και «Στοιχειώδεις Κανόνες της Λογικής» (που συνιστούν βασικούς και επίσημους δικονομικούς όρους), αντιλαμβάνεται την, από δικονομικής πλευράς, «σημαντική» των …προσκομιζομένων «αποδεικτικών στοιχείων». Το δε γεγονός της …πανομοιότυπης αποσιώπησης των ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΩΝ (που …κάνουν την διαφορά), ή του …αρπάγματος απ’ το …κρομμυδόφυλλο, για λόγους …εντυπωσιασμού, από τα …αντιχρυσαυγίτικα ΜΜΕ, καταδεικνύει πλέον περίτρανα το ΦΙΑΣΚΟ των εμπνευστών της «ποινικοποίησης» μιας αμιγώς ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ υπόθεσης, που αφού έσπειραν τους …ανέμους (συκοφαντίες), δεν μπορούν να «διαχειριστούν» πλέον τις …θύελλες (ξεθωριάσματα).

Η αιτία ; «Επένδυσαν» σε μια γρήγορη, υπό την επήρρεια του διαρκούς βομβαρδισμού προπαγάνδας, εκλογική «κατακρήμνιση» ενός ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ στο (ακίνδυνο) 2%, όπως …ομολογήθηκε «αρμοδίως», με προσδοκία να μην έχει …αργότερα …επιπτώσεις για το κυρίαρχο σύστημα εξουσίας, το …αναμενόμενο φιάσκο. Όμως, διαψεύστηκαν οικτρά, καθότι οι, τάχατες «γνώστες» του πολιτικού «χώρου», που οι ίδιοι οι συστημικοί κατατάσσουν αυθαίρετα την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, τους …»πούλησαν φύκια για μεταξωτές κορδέλλες», προκειμένου να αποκομίσουν πολιτικώς ιδιοτελή προσωπικά πολιτικά κέρδη. Και τώρα προσπαθούν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα, προσβάλλοντας ευθέως τους θεσμούς των οποίων υποτίθεται πως είναι …αμύντορες.

Διότι, μετά από τέτοια «παρέλαση» «στοιχείων», στις δικαστικές αίθουσες, απλά και ξεκάθαρα αποδεικνύεται στις αισθήσεις κάθε (κυριολεκτικά) αντικειμενικού παρατηρητή, ότι τα όποια «περιστατικά», ποινικού ή δυνάμει ποινικού ενδιαφέροντος, που συγκεντρώθηκαν προκειμένου να τεκμηριωθεί το κατηγορητήριο μιας «εγκληματικής οργάνωσης», εκ της φύσεως και των χαρακτηριστικών τους (αυτό που στη Δικονομία καλείται «υπόσταση» ), βοούν πως δεν είναι παρά ΕΚ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ απρόβλεπτες κι’ ασχεδίαστες και, ενίοτε, «αψυχολόγητες», κατά την δημώδη έκφραση, πράξεις, Και τούτο αν «έλαβαν (καν) χώρα», όπως (αρχικά) παρουσιάστηκαν. Κι’ αυτό, δεν αποτελεί απλά προσωπική γνώμη του υπογράφοντος τούτο το κείμενο, αλλά εμπεριστατωμένο συμπέρασμα έγκριτων νομικών και «δημοσίων» προσώπων, ακόμη και πέραν της αφετηριακής επί του θέματος άποψης πως απουσιάζει το απαραίτητο οικονομικό κίνητρο για μια τέτοια κατηγορία εις βάρος μιας ομάδας πολιτών, με προεξάρχουσα την δικονομικώς ισχυρότατη άποψη του ίδιου του Εισηγητή Εισαγγελέα, που μελέτησε το σύνολο της σχηματισθείσης δικογραφίας, γεγονός που …αποσιωπείται συστηματικά από τους για το αντίθετο κοινούς «προπαγανδιστές» που επιμένουν να προβάλλουν ατεκμηρίωτες «μαρτυρίες», πολλές εκ των οποίων ανάγονται ακόμη και στη σφαίρα του …ευτράπελου (όπως τα περί …οπλοστασίων και σφαγής αμνών).

Πέραν όμως της αμιγώς και τυπικώς δικονομικής πλευράς του ζητήματος, υφίσταται πλέον και ζήτημα Κοινής Λογικής : βάσει ποιας «λογικής», σε μια χώρα …μεσογειακού «ταμπεραμέντου», με ομολογημένο απ’ την «ιντέλιτζενς σέρβις» πως σε δυο χώρες δεν μπορεί να δουλέψει η εν λόγω «Υπηρεσία», στην Ιαπωνία διότι κανείς δεν μιλάει για τίποτε, και στην Ελλάδα διότι όλοι μιλάνε για όλα, θα μπορούσε, έστω και κατά …διάνοια, να επιχειρηθεί να στηθεί τέτοιας κλίμακας «εγκληματική οργάνωση» ; Εξόχως …δημώδες, αλλά και εξόχως ειλικρινές το …»μην τρελλαθούμε»…

ΥΓ : Επί τη επετείω ενός φονικού, πέραν και της από ανθρώπινης πλευράς τραγικότητος του ίδιου του συμβάντος, υπάρχει και κάτι άλλο εξίσου τραγικό για όποιον αντιλαμβάνεται τι συνιστά τούτο για τον νομικό μας πολιτισμό : τέσσερα χρόνια μετά, ο, άμεσα συλληφθείς και ομολογήσας, δράστης ευρίσκεται εκτός φυλακής, και διαβιοί κατ’ οίκον, επειδή, σύμφωνα με …κάποιους, δεν είναι απλά «δράστης», αλλά «φυσικός αυτουργός» ενός εγκλήματος που …»σώνει και καλά» πρέπει να ‘χει και …»ηθικό αυτουργό»…

Κι’ «ίσως» ακόμη τραγικότερον…