"ΚΑΙ ΜΕΤΑ (ελλείψει μελισσών) ΗΡΘΕ Ο... ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ".

Δεν είναι ανάγκη αόριστη που μ' εξώθησε σήμερα, σε τούτη την (άκρως "εξειδικευμένη") θεματική. Ούτε και διάθεση για ...σκότωμα χρόνου. Μα κι΄ούτε αξιολόγηση σοβαρή των φλυναφημάτων που είδαν και πάλι το φως της δημοσιότητος, ευκαιρίας δοθείσης από την επίσκεψη κατά την νύκτα της Πανσελήνου, ομάδος συναγωνιστών στους Δελφούς. Είναι που η των δημοσιευμάτων σκοπιμότης, είναι τόσον ανάμεικτη με την ηλιθιότητα εκείνων που την ενεργούν σε βαθμό που όντως την καθιστά επικίνδυνη. Καλώς ή κακώς (δεν είναι του παρόντος), είναι άκρως επιδερμική η σχέσις της πλειοψηφίας των νεοελλήνων με τα "επί το βαθύτερον" της θρησκευτικότητος. Της όποιας θρησκευτικότητος και της όποιας "θεολογίας". Θέμα ...παιδείας ή βιωμάτων προσωπικών, το ζήτημα μόνον για...εκ του προχείρου προσεγγίσεις που δεν προσφέρεται. Σημασία έχει πως στις μέρες μας η "θρησκευτικότητα", εξέλαβε αναπόδραστα τον χαρακτήρα ..."κοινωνικής υποχρέωσης", έτσι όπως κατά την καθημερινή συναναστροφή μάθαμε να εννοούμε τόσο την "υποχρέωση", όσο και την ίδια την "κοινωνία". Και τίποτε περισσότερο. Οι αιτίες πολλές κι' οι απόψεις διΐστανται τόσο, που αν επικεντρωθούμε σ' αυτό, είναι το μόνο βέβαιο πως εκτός θέματος θα βρεθούμε.  Κι' είν' ακριβώς τούτο που καθιστά ολωσδιόλου..."περίεργη" την εμμονή της συστημικής προπαγάνδας στη σχέση του Κινήματός μας με τη..."θρησκεία". Επανερχόμενος λοιπόν στην ανάμειξη της ανοησίας μετά της σκοπιμότητος, θα επιχειρήσω, καίτοι παράτολμον, να δώσω εξήγησιν τινά στο...φαινόμενον. Προς τι η τοιαύτης "ποιότητος" εμμονή ; Κι' όσο κι' αν...σκοτίζω τον νουν, δεν μπορώ να δώσω άλλην εξήγησιν από την ανυπαρξία πραγματικής δυνατότητος προς ανάσχεσιν της νικηφόρας πορείας μας. Εξέλιπεν όντως η σοβαρότης των αντιπάλων μας, εάν υποθέσουμε πως έστω και ψήγμα υπήρχεν αυτής μέχρι πρότινος. Κι' απέμεινεν η ακατάσχετος αρλουμπολογία, που μόνον με την εν δικαστηρίω ...απολογίαν του κατηγορουμένου εκείνου που μόλις κατενόησεν επιτέλους πως είναι η ενοχή του αυταπόδεικτος, κι' άπελπις αποδίδει εις την ..."κακήν ώραν" την τέλεσιν του εγκλήματος, μπορεί να σταθεί συγκρινόμενη. Αντιφάσεις επί αντιφάσεων, αυτοαναιρέσεις επί αυτοαναιρέσεων κι' απροκάλυπτα ψεύδη. Και δείγμα τρανόν του συστημικού πανικού η ...επιστράτευσις του ...βαρέως της "δημοσιογραφίας" ...πυροβολικού στην απέλπιδα τούτη προσπάθεια. Τόσον εστέρεψεν η ..."πηγή" των αντιχρυσαυγίτικων επί της όντως πραγματικότητος "επιχειρημάτων". Και στο σημείον αυτό, εύλογον είναι να γεννάται η απορία εις τι συνίσταται, λοιπόν, η ως άνω αναφερθείσα επικινδυνότης του απέλπιδος τούτου "εγχειρήματος" των εγχωρίων κονδυλοφόρων της συστημικής "απολογητικής". Εις τούτο και μόνον συνίσταται, συναγωνιστές : Στο γεγονός ότι, πέραν των όσων (κυριολεκτικώς τε και μεταφορικώς) ...απροσάρμοστων γοητεύονται από την στρεβλήν εικόνα που το σύστημα εμφανίζει ως -κατά σύντμησιν- "χρυσαυγιτισμόν", κι' επειδή "εχθρούς" δεν υπάρχει η δυνατότης να μας προσθέσουν, καραδοκεί ο κίνδυνος της απόπειρας προσελεύσεως εις το Κίνημα νέας "στρατειάς" ...ανισόρροπων "οπαδών"... Ας οπλιστούμε με ...υπομονή και απαρέγκλιτη προσήλωση στις απαράβατες αρχές του Κινήματος. Και ο νοών, νοείτω...

ΟΔΥΣΣΕΥΣ  ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ

     Τ.Ο.  ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ 

http://xa-kriti.blogspot.gr