Γιώργος Φουντούλης - Μανώλης Καπελώνης: ΠΑΡΟΝΤΕΣ! Τετάρτη 1 Νοεμβρίου, Λεωφ. Ηρακλείου 420, 18:30

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/giwrgos-fountoulhs-manwlhs-kapelwnhs-parontes-tetarth-1-noembriou-lewf.-hra#ixzz4x1dQZ5x9

Κάλεσμα Λάμπρου Φουντούλη στην εκδήλωση Μνήμης για τον Γιώργο και τον Μάνο - ΒΙΝΤΕΟ

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940 και ο Εθνικός κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ

Το μήνυμα του Νικόλαου Γ. Μιχαλολιάκου για την Εθνική Εορτή της 28ης Οκτωβρίου

Το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου, το ΟΧΙ του Στρατηγού Μεταξά, το μεγάλο ΟΧΙ των Ελλήνων είναι για εμάς το πιο φωτεινό ορόσημο σε μία εποχή υποταγής και παράδοσης της Εθνικής μας Κυριαρχίας από το ξενόδουλο πολιτικό σύστημα. 

Η Χρυσή Αυγή, η μόνη πολιτική δύναμη που επιμένει να λέει ΟΧΙ στην ξένη οικονομική κατοχή των ημερών μας, καλεί όλους τους Έλληνες να αγωνιστούν μαζί της, όπως αγωνίστηκαν οι Ήρωες πρόγονοί μας και έδωσαν το αίμα τους για Πατρίδα και Ελευθερία.

Ν.Γ. Μιχαλολιάκος
Γενικός Γραμματέας Χρυσής Αυγής

ΠΙΝΔΟΣ ΕΜΒΑΤΙΡΙΟΥΜΝΟΣ ΣΤΗ ΣΗΜΑΙΑ

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ .

Γράφει ο Σπυρίδων Καραχάλιος

Στις 26 Οκτωβρίου τού 1912 λευτερώθηκε η πόλη που φέρει το όνομα τής αδερφής τού Μεγαλέξανδρου, η πρωτεύουσα τής Μακεδονίας μας Θεσσαλονίκη από τον Τούρκο κατακτητή. Υπήρξε κορυφαία στιγμή των λαμπρών βαλκανικών πολέμων που έδωσαν νικηφόρα τα ελληνικά στρατεύματα, διπλασιάζοντας την Ελλάδα μας. Επικεφαλής τού στρατού μας που απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη εισερχόμενος θριαμβευτικά ήταν ο Στρατηλάτης τότε Διάδοχος Βασιλεύς Κωνσταντίνος, στον οποίο παρέδωσε την νύμφη τού Θερμαϊκού ο διοικητής των ηττημένων τουρκικών στρατευμάτων Ταχσίν πασάς. Επιτελικοί αξιωματικοί τού Κωνσταντίνου ήταν ο μετέπειτα Εθνικός Κυβερνήτης τού Έπους τού 1940 Ι. Μεταξάς και ο Β. Δούσμανης.

 Η υποδοχή που επιφύλαξαν κλήρος και λαός στον Στρατηλάτη και τον Ελληνικό Στρατό ήταν πλήρης συγκίνησης και βυζαντινής μεγαλοπρέπειας. Πιο πριν, ο Στρατηλάτης Κωνσταντίνος όδευε διά μέσω αδιάκοπων νικών προς το Μοναστήρι τής Βόρειου Μακεδονίας μας διά την απελευθέρωση των αλυτρώτων εδαφών μας, αυτών που σήμερα βρίσκονται υπό τον ζυγό των σλάβων βουλγαροσκοπιανών. Όμως ο τότε πρωθυπουργός τής Ελλάδος Ελευθέριος Βενιζέλος διέταξε τον Κωνσταντίνο να σπεύσει να καταλάβει τη Θεσσαλονίκη, προλαβαίνοντας τα δήθεν συμμαχικά βουλγαρικά στρατεύματα που επιχειρούσαν να καταλάβουν εκείνα την συμβασιλεύουσα της Αγίας Ρωμανίας μας. Θα επακολουθούσε υποτίθεται η απελευθέρωση τού Μοναστηρίου.

 Η Θεσσαλονίκη λευτερώθηκε και σκεπάστηκε με τις γαλανόλευκες και τις αυτοκρατορικές σημαίες τής Πατρίδος και τής Ορθοδοξίας μας. Το δε Μοναστήρι έμεινε έως σήμερα σκλαβωμένο από σταυρωτήδες και σλάβους. Ο ελληνικός στρατός αντιμετώπισε στον επόμενο δεύτερο βαλκανικό πόλεμο τούς πρώην «σύμμαχους» Βουλγάρους και τούς αληθινούς συμμάχους τής Βουλγαρίας Τούρκους. Ο δε Στρατηλάτης Κωνσταντίνος αργότερα εδιώχθη ψευτοεθναρχικώς και ψευτοσυμμαχικώς στην εξορία.

 Όμως η Θεσσαλονίκη είδε ανήμερα τού Πολιούχου της Αγίου Δημητρίου, ταις ευλογίαις τού Αγίου, την λύτρωσή της. Διότι ο Θεός των Πατέρων μας και ο Άγιος Δημήτριος θέλησαν σφόδρα τη Θεσσαλονίκη λουσμένη ξανά στου Ελληνισμού το Φως και στα Άγια Λάβαρα. Και έτσι ενίσχυσαν τον καυτό πόθο των προγόνων μας με την εμπνευσμένη στρατιωτική ηγεσία τού Διαδόχου Βασιλέως Στρατηλάτη Κωνσταντίνου που στάθηκε με το ξίφος του άξιος επικεφαλής Τρανών Ελλήνων Στρατιωτών που διέθεταν πίστη αδάμαστη, καρδιά λιονταριού, πατριωτισμό απαράμιλλο.

 Αθάνατος ο Στρατηλάτης Κωνσταντίνος και άπαντες οι πρόγονοί μας που δώσανε σθένος και ηρωικά αίματα στη γη τής Μακεδονίας μας και τη Θεσσαλονίκη μας. Ο Αγών τού Ελληνικού Έθνους θα συνεχιστεί μέχρις ότου πετάξουμε προδότες και βαρβάρους από την έως σήμερα δήθεν λεύτερη πατρίδα μας και ευθύς αμέσως από όλες τις αλύτρωτες ελληνικές πατρίδες, από Αδριατικής έως Πόντου και Ελληνίδας Ανατολής. Ευλόγησον Άγιε Δημήτριε. Χριστός – Ελλάς – Εθνικισμός.

Μνήμη Αγίου Δημητρίου Μυροβλήτη, πολιούχου της ΘεσσαλονίκηςΟ Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 - 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιθανό) το 306 μ.Χ.

Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.

Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας (βλέπε 27 Οκτωβρίου), ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος.

Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου. Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο (σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου) να πατά τον άπιστο Λυαίο.

Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου είναι και το εξής. Το 1823 μ.Χ. οι Τούρκοι που ήταν αμπαρωμένοι στην Ακρόπολη της Αθήνας ετοίμαζαν τα πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους Έλληνες που βρισκόντουσαν στον ναό του Αγίου Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε το θαύμα του για να σωθούν οι Χριστιανοί και η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων.

Για να θυμούνται αυτό το θαύμα, ο ναός λέγεται από τότε Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης, από την λουμπάρδα δηλαδή το κανόνι των  Τούρκων που καταστράφηκε.Ἀπολυτίκιον Αγίου Δημητρίου: Μέγαν εὕρατο ἐv τοῖς κιvδύvοις, σὲ ὑπέρμαχοv, ἡ οἰκουμένη, Ἀθλοφόρε τὰ ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαῤῥύvας τὸν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

      Ηλίας Κασιδιάρης σε ΝΔ: Δεν γίνεται και με την Εκκλησία και με τους τρανσέξουαλ! ΒΙΝΤΕΟ Γ. Λαγός: Ψεύτες, υποκριτές και φαρισαίοι θα σας πολεμάμε μέχρι τέλους! ΒΙΝΤΕΟ

Ν. Γ. Μιχαλολιάκος: Αριστεροί και νεοφιλελεύθεροι καταστρέφουν συστηματικά τους Θεσμούς και τις Αξίες του Έθνους! ΒΙΝΤΕΟ

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/n.-g.-michaloliakos-aristeroi-kai-neofileleutheroi-katastrefoun-susthmatika#ixzz4v1lCZn6L

ΣΤΟΝ …ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΑΠΑΓΩΓΗΣ ΛΕΜΠΙΔΑΚΗ…Γράφει ο Οδυσσεύς Πατεράκης

«Μεγάλωσα χωρίς πατέρα, γιατί κάποιοι θεώρησαν πως η χώρα μου θα ‘ταν καλύτερη χωρίς αυτόν». Έτσι, ή κάπως έτσι, εκφράστηκε σε μια κατάθεση ψυχής, ο γιος ενός από τα θύματα της γνωστής ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗΣ …παρέας, που σημάδεψε ανεξίτηλα την …περιώνυμη «Μεταπολίτευση», περιχαρακωμένη εννοιοτροπικά, πίσω απ’ τον κίβδηλο τίτλο μιας, επιδεχομένης ερμηνειών πολλών, ημερομηνίας. Κι’ όμως σε …δειγματοληπτική «δημοσκόπηση», βρέθηκε κάποτε τούτη η …»παρέα» να έχει …απήχηση στο ένα πέμπτο των …απηυδισμένων κατ’ έκφρασιν κι’ εξακολουθούντων να διατελούν εκλέκτορες του Συστήματος «ψηφοφόρων», για όσους δεν έχουν την μνήμη …λάστιχο. Ναι. Η περιβόητη «17 Νοέμβρη», έφτασε να λαμβάνει ποσοστό 20 %, σε ενδεχόμενες εκλογές κάποτε, με το ποσοστό καταμερισμένο …ισομερώς σ’ όλο το εκλογικό κοινό τούτου του …εκλογόπληκτου τόπου. 

Τι ‘ναι όμως αυτό που γοητεύει στην είδηση του ύπουλου χτυπήματος εκείνο το συνοθύλευμα που αυταπατάται πως έχει λόγο για τα κοινά ; Μια στάση ζωής με ακλόνητο και σταθερό χαρακτήρα ; Μια πρόσκαιρη μεν, αλλά τεκμηριωμένη, στάση απέναντι στη χρονική συγκυρία ; Ή κάποια ομοίως πρόσκαιρη, αλλά και ομοίως ευκαιριακή, ψυχολογικής υφής, αυταπάτη, αναγόμενη στο, αναμοχλεύον κατώτατα και ταπεινά ένστικτα, στοιχείο του Θυμικού της πρόσκαιρης χρονικά «μάζας» ; Η προσωπική του υπογράφοντος τούτο το κείμενο άποψη, πασιφανώς απαντά με το τελευταίο, αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Το ζήτημα, έχει να κάμει με την ιδεοληπτικής υφής εμμονή όσων αρνούνται να ομολογήσουν το αναντίρρητο : πως, μπροστά στον ανθρώπινο πόνο που γεννά η αφαίρεση της ζωής ενός ανθρώπου, δεν χωρούν «πολιτικές αναλύσεις». Πολλώ δε μάλλον, όταν αυτή η πράξη υλοποιεί μια εξόχως ΑΤΟΜΙΚΗ απόφαση. 

Ομοίως, ισχύει και με τη απαγωγή και το αλυσσόδεμα ενός ανθρώπου. Κι’ όσοι, χαιρέκακα και ζηλόφθονα. επιχειρούν να προσδώσουν «ψυχολογικό», ή (το χειρότερο) …»πολιτικό» …»ελαφρυντικό» στους ενεργούντες απάνθρωπα κοινούς ΠΟΙΝΙΚΟΥΣ δράστες τοιούτων ΚΟΙΝΩΝ ΠΟΙΝΙΚΩΝ εγκλημάτων, καθίστανται, ΗΘΙΚΑ, συνένοχοι της απανθρωπιάς. Όχι. Ο φονιάς, ο απαγωγέας, ο βασανιστής του οιουδήποτε ανθρώπου, δεν είναι …»Ρομπέν των δασών». Το τίμημα του αγώνα για μια Κοινωνία Δικαίου, δεν ευτελίζεται σε …είσπραξη «λύτρων». Το Κοινωνικό Ζήτημα ή λύνεται σε βάση ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ, ή παραμένει εσαεί άλυτο. Τα υπόλοιπα, είναι …κοινωνικός φθόνος.