Τετάρτη 26 Απριλίου 2017

Δίκη Χρυσής Αυγής: «Δεν μπορεί να ξέρει ο N. Μιχαλολιάκος τι κάνει κάθε Βουλευτής και οπαδός του κόμματος» κατέθεσε ο ανταποκριτής του Mega

Στη δικαστική αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού διεξήχθη σήμερα η πρώτη συνεδρίαση για τη δίκη της Χρυσής Αυγής μετά τη δεκαήμερη διακοπή λόγω της Λαμπρής. Ως μάρτυρας κατέθεσε ο 47χρονος Παναγιώτης Τσακανίκας, δημοσιογράφος-ανταποκριτής του Mega κατά το παρελθόν και τα τελευταία χρόνια διαχειριστής της ιστοσελίδας agriniopress.gr.
Ο Τσακανίκας συνέχισε το μπαράζ καταθέσεων από μάρτυρες κατηγορίας οι οποίοι όχι μόνο δεν στηρίζουν, αλλά ευθέως αποδυναμώνουν το κατηγορητήριο. Πρώτον, διότι αναφέρονται σε υποθέσεις που συνιστούν πλημμελήματα, άρα δεν μπορούν να στοιχειοθετήσουν την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης, η οποία προϋποθέτει πράξεις κακουργηματικού χαρακτήρα.
Δεύτερον, διότι από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει ότι οι επιμέρους πράξεις συνδέονται με το κόμμα, ούτε οι μάρτυρες γνωρίζουν κάποιο πραγματικό περιστατικό που να δείχνει εμπλοκή του Αρχηγού του κόμματος ή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ως σύνολο.
Τρίτον, καταδεικνύεται η «γύμνια» του αποδεικτικού υλικού καθώς, φαίνεται ότι ελλείψει υποθέσεων που να υπάγονται πραγματικά στο άρθρο 187 ΠΚ, η Κλάπα σώρευσε πταισματικές και πλημμεληματικές παραβάσεις, μόνο και μόνο για να δείξει ότι σχημάτισε μία ογκώδη δικογραφία και εξέτασε μεγάλο αριθμό μαρτύρων.
Αυτό φάνηκε ιδιαιτέρως σε σχετική ερώτηση του συνηγόρου Γεώργιου Μιχαλόλια η οποία ετέθη αφού ο μάρτυρας ξεκίνησε να αφηγείται ότι στις 08-05-2013, άγνωστα άτομα χτύπησαν φίλο του Μπαρμπαρούση στο Νοσοκομείο του Αγρινίου, την ώρα που ο Βουλευτής βρίσκονταν εκεί μαζί με τη γυναίκα του. Το απόγευμα της επόμενης μέρας, σύμφωνα πάντα με τον Τσακανίκα, ο Βουλευτής εθεάθη έξω από καφέ-μπαρ με την επωνυμία “Dewars” όπου συχνάζουν αντιεξουσιαστές, να έχει λογομαχία με θαμώνες.
Στο σημείο εκείνο ο συνήγορος Γ. Μιχαλόλιας υπέβαλε την ακόλουθη ερώτηση: «Τώρα, επειδή αποδώσατε πολλά θέματα στο ότι υπάρχει μία κεντρική καθοδήγηση. Η κεντρική ηγεσία της Χρυσής Αυγής γνώριζε ότι κάποιοι θα επιτεθούν στη γυναίκα του Μπαρμπαρούση στο νοσοκομείο του Αγρινίου;
Μ (μάρτυρας): Όχι. Σαφώς όχι.
Δ: Ποια η αιτία που όπως λέτε ο Βουλευτής πήγε την επόμενη μέρα έξω από το Dewars;
Μ: Θα θεώρησε ότι τα άτομα μέσα ευθύνονται για την επίθεση που δέχθηκε την προηγούμενη μέρα.
Δ: Συνδέεται αυτό με κεντρικές εντολές από την ηγεσία κατά τη γνώμη σας;
Μ: Δεν λέω ότι υπήρχε εντολή. Δεν νομίζω να γνώριζε ο Μιχαλολιάκος ότι θα κάνει φασαρία ο Μπαρμπαρούσης έξω από το Dewars».
Επίσης, σε άλλες ερωτήσεις των συνηγόρων υπεράσπισης, ο Τσακανίκας απάντησε τα εξής:
«Δ: Σας απείλησε ποτέ κανένας από τη Χρυσή Αυγή; Σας έψαξε ποτέ κανένας ξανά;
Μ: Όχι.
Δ: Σας πήρε κάποιος τηλέφωνο, ήρθε κάποιος να σας πει είμαι από τη Χρυσή Αυγή φάε και δυο μπουνιές;
Μ: Όχι.
Δ: Άρα μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια δεν έχει συμβεί οτιδήποτε;
Μ: Ακριβώς...Δ: Είδατε τον κύριο Μπαρμπαρούση έξω από το Dewars;
Μ: Όχι.
Δ: Τότε στην κατάθεσή σας στην αστυνομία γιατί λέτε ότι τον είδατε εσείς ο ίδιος;
Μ: Δεν τον είδα. Από πληροφορίες το έμαθα το περιστατικό.
Δ: Ωστόσο δώσατε ένορκη κατάθεση ότι δήθεν τον είδατε εσείς ο ίδιος. Μάλιστα, στην ίδια κατάθεση αναφέρετε και κάτι άλλο στη συνέχεια: “Μετά τον αρχικό μου αιφνιδιασμό, εκνευρίστηκα και τον έβρισα κι εγώ”. Αυτό κύριε μάρτυρα εσάς σας δείχνει φόβο; Συνάδει με άνθρωπο που είναι φοβισμένος;
M: Εγώ έτσι αντέδρασα τότε. Τον έβρισα και του είπα : “ για έλα από το γραφείο να τα πούμε”.
Δ: Με ποιες φράσεις τον βρίσατε;
Μ: Δεν θυμάμαι.
Δ: Αναφερθήκατε και σε δύο άλλα περιστατικά που έγιναν έξω το κατάστημα Dewars σε άλλα χρονικά διαστήματα. Ένα με 7-8 κρανοφόρους που προκάλεσαν φθορές στην εξωτερική πλευρά του μαγαζιού και σε ένα άλλο που μάθατε ότι κάποιοι έριξαν ισχυρά δυναμιτάκια έξω από το μαγαζί. Το περιστατικό με τα δυναμιτάκια το είδατε;
Μ: όχι. Ήταν αργά το βράδυ και δεν πρόλαβα να δω απλά άκουσα το θόρυβο.
Δ: Αφού δεν είδατε πώς ξέρετε ποιοι το κάνανε;
Μ: Είπα εγώ ότι ξέρω; Δεν μπορώ να ξέρω ποιοι το κάνανε.
Δ: Στο άλλο περιστατικό, το πρώτο με τους 7-8 κρανοφόρους, από πού προέρχεται η πληροφόρησή σας ότι τα αυτοκίνητα ανήκουν σε Χρυσαυγίτες;
Μ: Από αστυνομικούς.
Δ: Ποιους;
Μ: Θέλετε να τους κατονομάσω;
Δ: Ναι.
Μ: Από πληροφορίες. Από την αστυνομία γενικά.
Δ: Εσείς προσωπικά ξέρετε σε ποιους ανήκουν τα οχήματα;
Μ: όχι.
Δ: Ξέρετε ποιοι ήταν οι 7-8 κρανοφόροι;
Μ: όχι δεν γνωρίζω.
Δ: Μπορείτε να προσωποποιήσετε ευθύνες για αυτό περιστατικό;
Μ: όχι.»

Η επόμενη συνεδρίαση θα διεξαχθεί την Πέμπτη 27 Απριλίου στην αίθουσα του Εφετείου Αθηνών.
diki-xa.blogspot.gr

Κυριακή 23 Απριλίου 2017

ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΡΑ ΞΗΜΕΡΩΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ ΜΑΣ:ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΑΓΙΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ... Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΣ ...!!!Τη μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου τιμά σήμερα, 23 Απριλίου, η Εκκλησία μας.

Ο λαοφιλής Άγιος Γεώργιος ο μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος γεννήθηκε περίπου το 275 μ.Χ. στην Καππαδοκία, από γονείς χριστιανούς.

Ο πατέρας του, μάλιστα, πέθανε μαρτυρικά για το Χριστό όταν ο Γεώργιος ήταν δέκα χρονών. Η μητέρα του τότε τον πήρε μαζί της στην πατρίδα της την Παλαιστίνη, όπου είχε και τα κτήματα της.

Όταν έγινε 18 χρονών, στρατεύθηκε στο ρωμαϊκό στρατό. Αν και νέος στην ηλικία, διεκπεραίωνε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις τέλεια. Όλοι τον θαύμαζαν για το παράστημα του. Γι’ αυτό, γρήγορα τον προήγαγαν σε ανώτερα αξιώματα και του έδωσαν τον τίτλο του κόμη και ο Διοκλητιανός τον εκτιμούσε πολύ.

Ομολογητής
Από την εποχή του αυτοκράτορα Δεκίου μέχρι την εποχή που ανέβηκε στον θρόνο ο Διοκλητιανός, το 283 μ.χ., η Χριστιανική Εκκλησία μεγάλωσε πάρα πολύ, γιατί επικρατούσε ειρήνη. Οι Χριστιανοί πήραν πολλές δημόσιες θέσεις, έκτισαν πολλούς και μεγάλους ναούς, διάφορα σχολεία και οργάνωσαν την διοίκηση και τη διαχείριση των εκκλησιών και της φιλανθρωπίας.Ο Διοκλητιανός αρχικά εργάστηκε για την οργάνωση του κράτους του. Προσέλαβε στρατηγούς για βοηθούς του που τους ονόμασε αυτοκράτορες και Καίσσαρες κι αφού πέτυχε να υποτάξει τους εχθρούς του κράτους και να σταθεροποιήσει τα σύνορα του, στράφηκε στα εσωτερικά ζητήματα. Δυστυχώς, στράφηκε εναντίον της Χριστιανικής Θρησκείας για να ανορθώσει την ειδωλολατρία. Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν, κάλεσε τους βοηθούς του Καίσσαρες το 303 μ.χ. και τους στρατηγούς στην πρωτεύουσα του ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους σε τρεις γενικές συγκεντρώσεις. Ανάμεσα τους βρισκότανε και ο 28χρονος Γεώργιος, που διακρίθηκε πολλές φορές στους πολέμους. Συγκεντρώθηκαν λοιπόν όλοι, για να πάρουν αποφάσεις για την εξόντωση και τον αφανισμό της Χριστιανικής πίστης. Πρώτος μίλησε ο Διοκλητιανός και επέβαλε σε όλους ν’ αναλάβουν τον εξοντωτικό αγώνα εναντίον του Χριστιανισμού. Όλοι υποσχέθηκαν ότι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια, για να εξαλείψουν την Χριστιανική Θρησκεία από το Ρωμαϊκό κράτος. Τότε ο γενναίος Γεώργιος σηκώθηκε και είπε: «Γιατί, βασιλιά και άρχοντες, θέλετε να χυθεί αίμα δίκαιο και άγιο και να εξαναγκάσετε τους Χριστιανούς να προσκυνούν και να λατρεύουν τα είδωλα»; Και διακήρυξε την αλήθεια της Χριστιανικής Θρησκείας και την Θεότητα του Χριστού.Μόλις τέλειωσε, όλοι συγχυστήκανε μ’ αυτή την ομολογία του και προσπάθησαν να τον πείσουν να μετανοήσει για όσα είπε, καταπραΰνοντας έτσι και τον Διοκλητιανό. Αλλά ο Γεώργιος ήταν σταθερός και με θάρρος διακήρυσσε την Χριστιανική του πίστη.

Στη φυλακή
Οργισμένος ο Διοκλητιανός διέταξε να τον κλείσουν στην φυλακή κα να του περισφίγξουν τα πόδια στο ξύλο και αφού τον ξαπλώσουν ανάσκελα, να βάλουν πάνω στο στήθος του μεγάλη και βαριά πέτρα.

Το άλλο πρωί ο Διοκλητιανός διέταξε να του παρουσιάσουν τον Γεώργιο για να τον ανακρίνει . Και πάλι αυτός έμεινε ακλόνητος στην ομολογία του και παρ’ όλες τις κολακείες και τις υποσχέσεις του αυτοκράτορα διακήρυττε την πίστη του και μιλούσε για τους ουράνιους θησαυρούς. Ο Διοκλητιανός οργίστηκε από τα λόγια του και διέταξε τους δήμιους να δέσουν τον Άγιο σε ένα μεγάλο τροχό για να κομματιαστεί το σώμα του. Μάλιστα ειρωνεύτηκε την ανδρεία του Αγίου και τον κάλεσε να προσκυνήσει τα είδωλα. Ο Γεώργιος ευχαρίστησε τον Θεό που τον αξίωνε να δοκιμαστεί και δέχτηκε με ευχαρίστησε να υποστεί το φοβερό αυτό μαρτύριο, που χώριζε σε μικρά λεπτά κομμάτια ολόκληρο το σώμα του, επειδή γύρω γύρω από τον τροχό υπήρχαν μπηγμένα κοφτερά σίδερα, που μοιάζανε με μαχαίρια.

Πραγματικά μόλις ο τροχός κινήθηκε τα κοφτερά σίδερα άρχισαν να κόβουν το σώμα του. Τότε ακούστηκε μια φωνή από τον ουρανό που έλεγε : «Μη φοβάσαι, Γεώργιε, γιατί εγώ είμαι μαζί σου» και αμέσως ένας άγγελος ελευθέρωσε τον Άγιο, λύνοντας τον από τον τροχό και θεραπεύτηκε όλο το καταπληγωμένο σώμα του.

Ο Γεώργιος αφού απέκτησε το θαυμάσιο παράστημα του, με όψη αγγελική, παρουσιάστηκε στον Διοκλητιανό που είχε πάει με άλλους να κάνει θυσία. Μόλις τον είδαν έμειναν όλοι έκθαμβοι και απορημένοι. Μερικοί δε ισχυριζόντουσαν ότι είναι κάποιος που του μοιάζει και άλλοι ότι είναι φάντασμα.

Καθώς όμως σχολιάζανε το γεγονός, εμφανίστηκαν μπροστά στον βασιλιά δύο από τους αξιωματικούς του, ο Πρωτολέοντας και ο Ανατόλιος με χίλιους στρατιώτες και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Ο Διοκλητιανός θύμωσε τόσο που έγινε έξαλλος και διέταξε να τους σκοτώσουν, πράγμα που έγινε αμέσως.

Έπειτα διέταξε να γεμίσουν αμέσως ένα λάκκο με ασβέστη και νερό και αφού ρίξουν μέσα τον Γεώργιο, να τον αφήσουν μέσα τρεις μέρες και τρεις νύχτες έτσι που να διαλυθούν και τα κόκκαλα του.

Πραγματικά οι δήμιοι ρίξανε τον Άγιο στον ζεματιστό ασβέστη και κλείσανε το στόμα του λάκκου. Μετά από τρεις μέρες ο Διοκλητιανός έστειλε στρατιώτες να ανοίξουν το λάκκο. Με μεγάλη τους έκπληξη όμως βρήκαν τον Γεώργιο όρθιο, μέσα στον ασβέστη και προσευχόταν. Το γεγονός εντυπωσίασε και προκάλεσε θαυμασμό και ενθουσιασμό στο λαό, που φώναζε: «Ο Θεός του Γεωργίου είναι μεγάλος».

Ο Διοκλητιανός ζήτησε εξηγήσεις από τον Γεώργιο, που έμαθε τις μαντικές τέχνες και πως τις χρησιμοποιεί. Ο Γεώργιος τότε του απάντησε ότι τα γεγονότα ήταν αποτέλεσμα της θείας χάρης και δύναμης και όχι μαγείας και γοητείας.

Ο Διοκλητιανός οργισμένος διέταξε να του φορέσουν πυρακτωμένα παπούτσια με σιδερένια καρφιά και τον εξαναγκάσουν να περπατά. Ο Άγιος προσευχόταν και περπατούσε χωρίς να πάθει τίποτα. Πάλι διέταξε να τον φυλακίσουν και σκέφτηκε να φωνάξει του άρχοντες για να συσκεφτούν τι έπρεπε να κάμουν στον Γεώργιο.

Και αφού τον δείρανε τόσο πολύ με μαστίγια και καταπλήγωσαν ολόκληρο το σώμα του Αγίου, τον παρουσίασαν στον Διοκλητιανό, που έμεινε έκπληκτος βλέποντας τον Γεώργιο να λάμπει σαν Άγγελος. Σκέφτηκε, λοιπόν, ότι το φαινόμενο αυτό οφειλόταν στις μαγικές του ικανότητες. Γι’ αυτό κάλεσε τον μάγο Αθανάσιο, για να λύσει τα μάγια του Γεωργίου.

Αβλαβής από το δηλητήριο
Ήλθε, λοιπόν ο μάγος Αθανάσιος, κρατώντας στα χέρια του δύο πήλινα αγγεία, όπου υπήρχε δηλητήριο. Στο πρώτο αγγείο το δηλητήριο προξενούσε τρέλα, ενώ στο δεύτερο τον θάνατο.

Αμέσως οδήγησαν τον Άγιο στον Διοκλητιανό και στον μάγο Αθανάσιο. Ο βασιλιάς διέταξε να του δώσουν να πιει το πρώτο δηλητήριο. Ο Άγιος χωρίς δισταγμό ήπιε το δηλητήριο του πρώτου δοχείου, αφού προηγουμένως προσευχήθηκε , λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ο ειπών καν θανάσιμον τι πίωτιν, ου μη αυτούς βλάψει, θαυμάστωσον νυν τα ελέη σου». Και δεν έπαθε απολύτως τίποτα!

Μόλις είδαν ότι δεν έπαθε απολύτως τίποτα, ο βασιλιάς διέταξε να του δώσει ο μάγος και το δεύτερο αγγείο. Το ήπιε και αυτό χωρίς να πάθει το παραμικρό. Τότε όλοι έμειναν έκπληκτοι από αυτό το θαύμα. Ο Διοκλητιανός εξακολουθούσε να επειμένει ότι για να μην πεθάνει ο Γεώργιος είχε δικά του μάγια. Ο μάγος Αθανάσιος που ήξερε πόσο δραστικά ήταν τα δηλητήρια, αφού γονάτισε μπροστά στον μάρτυρα, ομολόγησε την πίστη του στον αληθινό Θεό.

Τότε ο Διοκλητιανός διέταξε και φόνευσαν τον Αθανάσιο αμέσως. Εκείνη την στιγμή έφθασε και η γυναίκα του Διοκλητιανού Αλεξάνδρα, που ομολόγησε την πίστη της στον αληθινό Θεό. Και ο σκληρός και άκαρδος Διοκλητιανός διέταξε να την φυλακίσουν και την επομένη να της κόψουν το κεφάλι. Η Αλεξάνδρα ενώ προσευχόταν στην φυλακή, παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού.

Το μαρτυρικό τέλος του Αγίου
Ο Άγιος Γεώργιος κλείστηκε στην φυλακή και την νύκτα είδε στ’ όνειρο του τον Χριστό, που του ανάγγειλε ότι θα πάρει το στεφάνι του μαρτυρίου και θα αξιωθεί της αιωνίου ζωής. Σαν ξημέρωσε διατάχτηκαν οι στρατιώτες από τον ο Διοκλητιανό να παρουσιάσουν μπροστά του τον Άγιο.

Πραγματικά ο Άγιος βάδιζε γεμάτος χαρά προς τον βασιλέα, επειδή προγνώριζε ότι έφτασε το τέλος του. Μόλις λοιπόν τον αντίκρισε ο Διοκλητιανός, του πρότεινε να πάνε στον ναό του Απόλλωνα για να θυσιάσει στο είδωλο του. Όταν μπήκε ο Άγιος στον ναό, σήκωσε το χέρι και αφού έκανε το σημείο του σταυρού διέταξε το είδωλο να πέσει. Αμέσως τούτο έπεσε και έγινε κομμάτια.

Ο ιερέας των ειδώλων και ο λαός τόσο πολύ θύμωσαν, που φώναζαν στον βασιλέα να θανατώσει τον Γεώργιο. Ο Διοκλητιανός έβγαλε διαταγή και του έκοψε το κεφάλι.

Ο πιστός υπηρέτης του Αγίου, Πασικράτης, εκτελώντας την επιθυμία του Αγίου, παρέλαβε το Άγιο λείψανο του Μάρτυρα μαζί με αυτό της μητέρας του Αγίας Πολυχρονίας και το μετέφερε στη Λύδδα της Παλαιστίνης. Από εκεί, όπως βεβαιώνουν οι πηγές, οι Σταυροφόροι πήραν τα ιερά λείψανα της Αγίας Πολυχρονίας και τα μετέφεραν στη Δύση.

Κατά την Εκκλησία μας, ο ένδοξος αυτός μεγαλομάρτυρας είναι ο μαργαρίτης ο πολύτιμος, ο αριστεύς ο θείος, ο λέων ο ένδοξος, ο αστήρ ο πολύφωτος, του Χριστού οπλίτης, της ουρανίου στρατιάς ο συνόμιλος.

Απολυτίκιο:
Ήχος δ’.
Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής, και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Σάββατο 22 Απριλίου 2017

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Θαύματα του Αγίου Γεωργίου σε μουσουλμάνους

Ο άγιος Γεώργιος στην Πρίγκηπο

Η ιερά μονή του αγίου Γεωργίου του Κουδουνά στην Πρίγκηπο γίνεται τόπος συνάντησης χριστιανών και μουσουλμάνων κάθε χρόνο στην εορτή του αγίου (23 Απριλίου). Ας δούμε μια εκτενή περιγραφή από την κα Ράλλη Παπαγεωργίου. Πηγή
H κυρία που βρισκόταν στο ίδιο φαιτόν (αλογάμαξα) με εμάς ήταν μουσουλμάνα. Γιατί όμως πήγαινε στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου και μάλιστα ανήμερα του ορθόδοξου Πάσχα; Το πρώτο σχόλιό μας ήταν για την κακή κατάσταση του δρόμου.
Στην Πρίγκηπο, όλοι οι δρόμοι είναι σκαμμένοι! Τελικά τη ρώτησα, «δεν είστε μουσουλμάνα;». «Είμαι». «Τότε γιατί πηγαίνετε σε ελληνορθόδοξο μοναστήρι;» «Ορθόδοξος, μουσουλμάνος, δεν έχει σημασία». «Γιατί πηγαίνετε;» επιμένω εγώ… «Πίστη!».
Έμεινα άφωνη με την απάντηση! Μια μουσουλμάνα πιστεύει στον Άγιο Γεώργιο! Μου εξήγησε πως πάει για να κάνει ευχή. Είναι η 4η ή η 5η φορά που πηγαίνει, ενώ ο γιος της δεύτερη. «Πραγματοποιήθηκαν οι ευχές σας;», τη ρωτάω. «Ναι», μου λέει, ενώ ο γιος της, αν και απογοητευμένος, επιμένει πιστεύοντας πως ίσως αυτήν -την 3η φορά- και η δική του ευχή πραγματοποιηθεί.
Φτάνοντας στους πρόποδες του λόφου που βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά, το θέαμα είναι εκπληκτικό!!! Χιλιάδες άνθρωποι ανεβαίνουν την ανηφόρα που οδηγεί στο μοναστήρι! Είναι κυρίως μουσουλμάνοι! Οι Έλληνες είναι ελάχιστοι. Μου το είχαν επισημάνει και το προηγούμενο βράδυ της Ανάστασης στην εκκλησία του Πατριαρχείου, «φέτος δεν ήρθαν τόσοι πολλοί από Ελλάδα».
Άνδρες, γυναίκες, παιδιά ανηφορίζουν κρατώντας στα χέρια τους μια… κουβαρίστρα! Πολύχρωμες κλωστές κατά μήκος του δρόμου δίνουν χρώμα στο ήδη ανοιξιάτικο περιβάλλον. Οι άνθρωποι δένουν μικρές κορδέλες ή μαντιλάκια στα κλαδιά των δέντρων, αφήνουν σημειώματα ή ζωγραφιές, για να τους προστατεύει ο Άγιος από κάθε κακό, να αγοράσουν ένα σπίτι, να βρουν καλύτερη δουλειά, να τους αγαπήσει αυτός που θέλουν. «Το όνομα του Βεντούτ, στην καρδιά του, πρόσθεσε την αγάπη μου γι’ αυτόν, ας με αγαπήσει σε παρακαλώ!..».
Με τη φίλη μου τη Γιασεμίν διασχίζουμε δύσκολα τον πετρόχτιστο δρόμο. Είχε επισκεφθεί το μοναστήρι μικρή, όταν είχε έρθει με τους γονείς της από το Βέλγιο, αλλά δεν θυμάται και πολλά… Η ανηφόρα γίνεται πιο απότομη και κουραστική, και ο κόσμος περισσότερος. Αριστερά η θέα της θάλασσας του Μαρμαρά και η Πόλη από μακριά είναι μαγευτική. Μια κοπέλα μας προσφέρει κύβους ζάχαρης. «Τι είναι αυτό;», τη ρωτάμε. Έκανε ευχή, λέει, και πραγματοποιήθηκε. Η φίλη της μας εξηγεί πως όταν η ευχή σου πραγματοποιηθεί, την επόμενη χρονιά πρέπει να επιστρέψεις στην εκκλησία και να μοιραστείς τη… γλύκα της ευχής σου με όλους! «Τι ευχήθηκες;» ρώτησα τη νεαρή, γύρω στα 23-24 φαινόταν. «Να βρω δουλειά σε σχολείο». «Και βρήκες;». «Ναι», απαντά με ένα διάπλατο χαμόγελο ευτυχίας. «Ε, συγχαρητήρια τότε». Ανεβαίνοντας παρατηρώ πως υπάρχουν και άλλοι που κρατούν στα χέρια τους κουτιά με ζάχαρη. Μεγάλη επιτυχία ο Άγιος στους μουσουλμάνους, μονολογώ.
Αρκετά μέτρα πριν από την εκκλησία ξεκινά η ουρά για να εισέλθεις. Την προσπερνάμε με τη Γιασεμίν (ένεκα της δημοσιογραφικής ταυτότητας) και πάμε στην είσοδο του ναού. Απίστευτο! Μοναχοί πουλούν κεριά και μικρά κουδουνάκια (Άγιος Γεώργιος Κουδουνάς) στους μουσουλμάνους, που συνωστίζονται για να… ανάψουν το κερί και να φιλήσουν την εικόνα της Παναγίας και του Αγίου Γεωργίου. Μια γυναίκα με μαντίλα, υψώνοντας τα χέρια προς τα πάνω, όπως προσεύχονται δηλαδή οι μουσουλμάνοι, επαναλαμβάνει μάλλον ψιθυριστά την ευχή της μπροστά από την εικόνα της Παναγίας. Μια γυναίκα… μαντιλοφορούσα!

Γιορτή του παιδιού και γιορτή του αγίου Γεωργίου

Η ημέρα της ονομαστικής εορτής του Αγίου Γεωργίου ταυτίστηκε φέτος με τη γιορτή του παιδιού στην Τουρκία. Για τους ορθόδοξους μπορεί η γιορτή να μεταφέρθηκε, όμως οι μουσουλμάνοι είναι… τυπικοί, όπως εδώ και πολλά χρόνια. «Στις 23 Απριλίου και στις 24 Σεπτεμβρίου ερχόμαστε», μου είχε είπε η συμπαθητική κυρία στο φαιτόνι. Το βλέμμα μου πέφτει στη Χάλκη. Η Θεολογική Σχολή δεν φαινόταν από το σημείο που βρισκόμουνα, όμως την είχαμε δει όταν περνούσαμε με το βαπόρι, βουβή ανάμεσα στα δέντρα.
Αν και απόγευμα ο ήλιος καίει… Ο κόσμος συνεχίζει να έρχεται, ενώ κάποιοι φαίνεται να έχουν προετοιμαστεί να περάσουν τη νύχτα τους εκεί, δίπλα στο μοναστήρι. Τελικά, τα θαύματα δεν έχουν θρησκεία και η πίστη είναι η ανάγκη του ανθρώπου να πιστέψει πως μπορεί να τα καταφέρει! [Σημ. ΟΟΔΕ: οι χριστιανοί βέβαια ξέρουμε ότι τα θαύματα δεν τα τελεί «η πίστη», αλλά ο Θεός, απλώς η πίστη είναι απαραίτητη για να ανοίξει η καρδιά του ανθρώπου, ώστε να δεχτεί τη θεϊκή παρέμβαση. Βαθύτερος σκοπός κάθε θαύματος είναι η αιώνια σωτηρία του ανθρώπου. Στην προκείμενη περίπτωση, κατά τη γνώμη μας, τα θαύματα αυτά είναι η διαρκής πρόσκληση του Τριαδικού Θεού προς τα παιδιά Του που δεν Τον γνωρίζουν ακόμη].
Κατηφορίζοντας μαζέψαμε πολλούς κύβους ζάχαρης με τη Γιασεμίν. «Έκανες ευχή;» τη ρωτάω. «Ναι» μου απαντά, «εσύ;». Κι εγώ, να δούμε λοιπόν…

Γράφουν στον τοίχο ευχές

Στην είσοδο του ναού κάποιες νεαρές κοπέλες έγραφαν σε ένα αλουμινιένο τμήμα του τοίχου την ευχή τους. Οι Τούρκοι αστυνομικοί επιτηρούν τη γραμμή που υπάρχει ακόμα και μέσα στην εκκλησία. Δεν φαίνεται να τους ενοχλεί, ούτε να ξαφνιάζονται. Μάλλον η πιο ξαφνιασμένη ήμουν εγώ. Μπροστά στην εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά, όλοι… προσκυνούν! Η εικόνα είναι γεμάτη τάματα και πολλά ρολόγια! Δεν κατάλαβα για ποιο λόγο υπάρχουν τα ρολόγια, αλλά δεν πειράζει… Ούτε χρόνος υπήρχε, ούτε κάποιος διαθέσιμος να ρωτήσω. Όλοι ήταν είτε απασχολημένοι, είτε απορροφημένοι. Στο πίσω μέρος της εκκλησίας, πάνω στο βράχο, ορισμένες γυναίκες λιώνουν τους κύβους της ζάχαρης, κολλάνε τα κεριά και επαναλαμβάνουν ψιθυριστά την ευχή τους. Είναι 4 το απόγευμα και στην ουρά περιμένουν τουλάχιστον 1.000 άτομα. Ακόμη ανεβαίνουν…

Ο Άγιος Γεώργιος ο Επανωσήφης

Στο νομό Ηρακλείου βρίσκεται η ιστορική μονή του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, η λεγόμενη «μονή Επανωσήφη». Το σπουδαίο αυτό μοναστικό κέντρο της κεντρικής Κρήτης είχε την ιδιαιτερότητα ότι βρισκόταν ανάμεσα σε χωριά με αμιγώς μουσουλμανικό πληθυσμό! Όμως, παρά τα προβλήματα που προκαλούσαν ενίοτε φανατικοί και θερμόαιμοι μουσουλμάνοι, η θαυματουργική δύναμη του αγίου τον είχε καταστήσει σεβαστό στη συντριπτική πλειοψηφία τους.
Στην εφημερίδα Ελεύθερη Σκέψις Ηρακλείου στις 12.7.1930 διαβάζουμε:
«Ακόμη και αυτοί οι Τούρκοι των πέριξ χωρίον επίστευον εξ ολοκλήρου προς την θαυματουργόν δύναμιν του αγίου. Αυτοί μάλιστα το πρώτο αρσενικό αρνί το οποίον εγεννάτο εις το κοπάδι των, το εσάμωναν [=σημείωναν] του Αγίου Γεωργίου και του το επήγαιναν άμα εμεγάλωνε».
Κατά την Τουρκοκρατία, ο Τούρκος αγάς που κατείχε το κτήμα, όπου βρίσκεται το ξωκλήσι του αρχαγγέλου Μιχαήλ (Μετόχι του Αηστράτηγου), περιγελούσε τον άη Γιώργη και, όταν ο ηγούμενος του Επανωσήφη προσπάθησε να τον πείσει για τη θαυματουργική δύναμη του αγίου, εκείνος απείλησε να σφάξει όλους τους μοναχούς, αν δεν κάνουν τον άγιο να προκαλέσει βροχή, μεσούντος του Ιουνίου. Οι μοναχοί επιδώθηκαν σε ολονύκτια προσευχή αλλά μέχρι το πρωί δεν υπήρχε ούτε ένα σύννεφο στον ουρανό. Ο αγάς ξεκίνησε με ομάδα ενόπλων για τη σφαγή, όταν όμως έφτανε κοντά στη μονή, άρχισε να βρέχει. Άνοιξαν οι καταρράκτες του ουρανού και οι Τούρκοι, για να γλιτώσουν, μπήκαν στον ανεμόμυλο της μονής. Στη συνέχεια ο αγάς όχι μόνο σεβάστηκε τον άγιο, αλλά και δώρισε το μετόχι στο μοναστήρι.
Τα παραπάνω καταγράφονται στο Νίκου Ψιλάκη Μοναστήρια και ερημητήρια της Κρήτης, Ηράκλειο 1994, τόμ. Α΄, σελ. 50 και 60.

Οι πεταλιές του αγίου Γεωργίου

Στην περιοχή Καλλιθέα του Ρεθύμνου υπήρχε ένα παλιό εκκλησάκι του αγίου Γεωργίου, στα κτήματα του μουσουλμάνου Αλή Μελεμενάκη από τα γειτονικά Περιβόλια. Τη δεκαετία του 1920 οι χριστιανοί Ρεθεμνιώτες ήθελαν να το ανακαινίσουν, αλλά ο Αλής, φανατικός και ανένδοτος, δεν επέτρεπε καμιά εργασία μέσα στα όρια της περιουσίας του.
Άλλαξε όμως γνώμη, όταν τον επισκέφτηκε ο ίδιος ο άγιος Γεώργιος, ο οποίος τον πίεσε να επιτρέψει την ανακαίνιση του ναού του. Ο Αλής, συγκλονισμένος από την εμπειρία της επίσκεψης του αγίου, όχι μόνο υποχώρησε αλλά και χρηματοδότησε την αγιογράφηση της εικόνας του αγίου, που σήμερα κρέμεται στην πρόναο, πίσω από το παγκάρι με τα κεριά, και φέρει την επιγραφή: «Δαπάναις Αλή Μελεμενάκη, 1925».
Από τις πεταλιές του αλόγου του αγίου, που ακούγονταν τις νύχτες στον περιβάλλοντα χώρο, ο ναός ονομάστηκε «άγιος Γεώργιος ο Πεταλιώτης». Σήμερα είναι μεγάλος ενοριακός ναός του Ρεθύμνου.

ΜΕΓΑΛΕΣ (ΑΛΛΑ… ΜΙΣΕΣ) ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 21Η ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟ… ΚΚΕ!

Γράφει ο Αντίοχος

Έκατσα και διάβασα την ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ «για τα 50 χρόνια από τη δικτατορία της 21ης Απριλίου» (αποτελούμενη από πάνω από 7.000 λέξεις…) και βρήκα μέσα μεγάλες αλήθειες (!!!), αν και… μισές.

Σας τις μεταφέρω:

1ον) Εις ότι αφορά το «αμερικανοκίνητο πραξικόπημα» που έλεγαν παλιά, τα συντρόφια κάνουν στροφή και τώρα μιλάνε για απλή «ανοχή» των Αμερικανών:

«Είναι αποπροσανατολιστική η προσπάθεια απενοχοποίησης των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, που επιχειρείται από αστούς πολιτικούς, ιστορικούς και παράγοντες της αμερικανικής πολιτικής μετά το 1974 ως σήμερα, με τον ισχυρισμό ότι το Πεντάγωνο, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και η CIA αιφνιδιάστηκαν, ότι δεν είχαν ιδέα για το ενδεχόμενο δικτατορίας στην Ελλάδα. Το πραξικόπημα όχι μόνο ήταν σε γνώση τους, αλλά είχε τουλάχιστον την ανοχή, αν όχι και τη στήριξη μηχανισμών τους».

2ον) Εις ότι αφορά την «αμερικανόδουλη χούντα» που έλεγαν παλιά, τώρα τα συντρόφια παραδέχονται ότι η 21η Απριλίου ασκούσε ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική:

«Η στρατιωτική χούντα επιδίωξε ομαλές σχέσεις με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Δίχως βέβαια να αμφισβητεί τη ΝΑΤΟική στρατηγική, έκανε και ορισμένες επιλογές που διαφοροποιούνταν από την πολιτική τους ή κάποιες φορές έρχονταν σε ορισμένη αντίθεση με αυτή. Συνέχισε τη γραμμή των προηγούμενων αστικών κυβερνήσεων, ως προς τη μη αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ. Κατά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1967 είχε δεχτεί να χρησιμοποιηθούν από τις ΗΠΑ οι βάσεις τους στην Ελλάδα, ενώ κατά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1973, επισήμως τουλάχιστον, τις αρνήθηκε… Η τακτική, που ακολούθησε η δικτατορία με φραστικές διακηρύξεις ουδετερότητας, οφειλόταν στο γεγονός ότι ισχυρά τμήματα της ελληνικής αστικής τάξης είχαν οικονομικά συμφέροντα και συναλλαγές με τις αραβικές χώρες.

3ον) Εις ότι αφορά την στήριξη που –δήθεν- παρείχαν οι ΗΠΑ στο καθεστώς, έχουμε μεγάλη διαφοροποίηση:

«Μετά την επιβολή του πραξικοπήματος, οι ΗΠΑ πήραν θέση υπέρ της αποκατάστασης της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, χωρίς να καταδικάζουν το πραξικόπημα. Αρχικά, κάτω από την πίεση διαφωνούντων στο Κογκρέσο, ανακοίνωσαν επιβολή εμπάργκο στην πώληση βαριών όπλων προς την Ελλάδα, ενέργεια που δεν άσκησε καμία πίεση στο στρατιωτικό καθεστώς. Το αμερικανικό εμπάργκο αντισταθμίστηκε από τη χορήγηση στρατιωτικού εξοπλισμού από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και τη Γαλλία. Οι ΗΠΑ αναγνώρισαν επίσημα τη δικτατορία 9 μήνες μετά το πραξικόπημα (21 Γενάρη 1968). Στη συνέχεια ανακάλεσαν το στρατιωτικό εμπάργκο και έδωσαν στην Ελλάδα πλοία, αεροσκάφη και ορισμένα άρματα μάχης. Ακολούθησε η αναγνώριση από τη Βρετανία, την Αυστραλία, τη Νότια Αφρική, την Πορτογαλία, τη Φορμόζα, την Ιταλία, τον Καναδά και πολλά άλλα καπιταλιστικά κράτη».

4ον) Εις ότι αφορά την στάση της «μαμάς» Μόσχας και των δορυφόρων της, τα συντρόφια εξακολουθούν μεν να αποκρύπτουν ότι αναγνώρισαν από τις πρώτες ώρες –και πολύ πριν από τους Αμερικανούς και τους δικούς τους δορυφόρους-την Επανάσταση, αλλά ομολογούν ότι δεν ήταν η… πρέπουσα:

«Η στάση της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών κρατών καθορίστηκε με βάση τις εξής θέσεις τους: α) Την εξωτερική πολιτική διατήρησης σχέσεων με τα καπιταλιστικά κράτη, ανεξάρτητα από την εσωτερική πολιτική κατάσταση. β) Ότι η ανάπτυξη της εργατικής – λαϊκής πάλης και εξέγερσης αποτελούσε υπόθεση των εγχώριων δυνάμεων, του ΚΚ κάθε χώρας. Η μη διακοπή από την ΕΣΣΔ των διπλωματικών και οικονομικών σχέσεων με την Ελλάδα αξιοποιήθηκε από τα αστικά κόμματα και από το αυτοαποκαλούμενο ΚΚΕ Εσωτερικού, την οπορτουνιστική ομάδα που αποσπάστηκε από το Κόμμα, ως προκάλυμμα για να ξεδιπλώσουν την αντισοσιαλιστική τους προπαγάνδα, να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ».

5ον) Εις ότι αφορά την δήθεν «παλλαϊκή αντίσταση», τώρα υπάρχει η παραδοχή ότι… δεν υπήρξε καθόλου αντίσταση:

«Το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ελλάδα δεν συνάντησε άμεση λαϊκή αντίδραση -πέρα από μεμονωμένες περιπτώσεις- καθώς δεν υπήρχε καμιά ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική προετοιμασία του εργατικού – λαϊκού κινήματος, πρώτα απ’ όλα από το ΚΚΕ, αλλά και από την ΕΔΑ. Η έλλειψη μιας τέτοιας προετοιμασίας ανέκοψε τις όποιες διαθέσεις υπήρχαν… Αν και το μεγάλο μέρος του λαού ήταν αντίθετο με τη χούντα, δεν πήρε μαζικά μέρος στην αντιδικτατορική πάλη, κρατώντας ένα είδος παθητικότητας, στο μεγαλύτερο διάστημα, έως το 1972.

6ον) Εις ότι αφορά την κοινωνική πολιτική και το οικονομικό θαύμα της 21ης Απριλίου, υπάρχει πλέον η παραδοχή ότι όντως υπήρξαν:

«Η χούντα επιδίωξε επιλεκτικά να προσεταιριστεί τμήματα της εργατικής τάξης, με ορισμένα στεγαστικά προγράμματα, καθώς και λαϊκών στρωμάτων όπως της αγροτιάς, με την παραγραφή χρεών της. Με βάση τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, το 1971 οι μισθοί και τα μεροκάματα αποτελούσαν το 40,5% του ιδιωτικού εγχώριου εισοδήματος, έναντι του 34,5% που ήταν το 1961. Την ίδια περίοδο τα κέρδη αυξήθηκαν κατά 186%. Πιο εμφανή άρχισαν να γίνονται για την εργατική τάξη τα προβλήματα μετά το 1972 με το ξέσπασμα της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης…».

Συμπέρασμα: το… τιμημένο κουκουέ είναι σε… καλό δρόμο. Ελπίζουμε στην επέτειο των… 100 χρόνων από την 21η Απριλίου, να μας πει και τις υπόλοιπες μισές αλήθειες!

Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

ΤΡΙΉΜΕΡΟ ΠΈΝΘΟΣ για τις Ένοπλες Δυνάμεις: Συνετρίβη στρατιωτικό ελικόπτερο - Τέσσερις Αξιωματικοί νεκροί, επέζησε μία Αρχιλοχίας

Μία αρχιλοχίας, μέλος του πληρώματος του ελικοπτέρου, εντοπίστηκε τραυματισμένη και μεταφέρεται στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης - Νεκρός ο υποδιοικητής της 1ης Στρατιάς, ένας συνταγματάρχης, ένας ταγματάρχης και ένας υπολοχαγός.
Το στίγμα του ελικοπτέρου χάθηκε από τα ραντάρ στην περιοχή της Ελασσόνας, ενώ εκτελούσε πτήση από την Λάρισα προς την Κοζάνη. Το Χιούι είχε αρχικώς απογειωθεί από το Στεφανοβίκειο της Μαγνησίας όπου είναι η έδρα του Τάγματος Ελικοπτέρων της Αεροπορίας Στρατού προς την Λάρισα και από εκεί προς την Κοζάνη.

Νεκροί είναι ο υποστράτηγος Ιωάννης Τζανιδάκης, ο Συνταγματάρχης Τεθωρακισμένων Θωμάς Αδάμου, ο Ταγματάρχης Αεροπορίας Στρατού Δημοσθένης Γούλας και ο Υπολοχαγός Αεροπορίας Στρατού Κωνσταντίνος Χατζής. Τραυματισμένη, αλλά εκτός κινδύνου εντοπίστηκε η αρχιλοχίας Αεροπορίας Στρατού Βασιλική Πλεξίδα.

Διαβάστε περισσότερα »

Η Φωνή του Λαού: Μηνύματα - Επιστολές Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

Θα ντρέπομαι εγώ που υποστηρίζω την Χρυσή Αυγή, που ούτε μία δεκάρα δεν παίρνει από το Ελληνικό κράτος, που δεν ψήφισε ούτε ένα μνημόνιο, που δεν ψήφισε υπέρ του ισλαμικού τεμένους και της ισλαμοποίησης, που υπερασπίζεται πάντα τον λαό και τα εθνικά δίκαια; Θα ντρέπομαι εγώ και όχι οι νεοδημοκράτες, οι πασοκτσήδες και οι συριζαίοι που είναι υπεύθυνοι για 10.000 αυτοκτονίες Ελλήνων λόγω κρίσης και απελπισίας, για 10.000 κηδείες Ελλήνων που αυτοκτόνησαν από την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, Πασόκ και Σύριζα, για τις 10.000 χήρες και ορφανά που άφησαν πίσω τους; Εγώ θα ντρέπομαι ή οι οπαδοί των κομμάτων που ρήμαξαν την Ελλάδα και το μέλλον δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων;
Α.Κ

Τετάρτη 19 Απριλίου 2017

Πάντα πιστοί στην Ιδέα

«Αν δεν κάνεις θυσίες για τις Ιδέες σου ή εσύ δεν αξίζεις ή οι ιδέες σου» έλεγε ο σπουδαίος φιλόσοφος Έζρα Πάουντ. Πραγματικός ιδεολόγος θα μπορούσε να θεωρηθεί κάποιος, ο οποίος υπερασπίζεται τις ιδέες του μέχρι και την τελευταία στιγμή, που προσαρμόζει ολόκληρο τον τρόπο ζωής του με βάση την ιδεολογία του. Μια ιδεολογία χωρίς έργα και δράση δεν έχει κανένα αποτέλεσμα και συνεπώς καμία ουσία.
Εάν κάποιος στις μέρες μας ακολουθήσει το δρόμο του εθνικισμού, σίγουρα θα πρέπει να αγωνίζεται για τα πιστεύω του, περιμένοντας οποιοδήποτε τίμημα, καθώς σήμερα η έννοια εθνικισμός θεωρείται μέχρι και εγκληματική. Ωστόσο εμείς τολμάμε να αγαπάμε το έθνος μας. Έχουμε το θράσος και το θάρρος να αγωνιζόμαστε για τη φυλή μας και δεν έχουμε σκοπό να αφήσουμε κανένα να μας αποκόψει από τις ιδέες μας. Ο δύσκολος ιδεαλιστικός δρόμος του εθνικιστή απαιτεί πολλές θυσίες και πρώτα απ' όλα στον ίδιο μας τον εαυτό. Ο ωφελιμισμός δεν αρμόζει σ' εμάς. Επομένως για χάρη του κοινού συμφέροντος απομακρύνουμε το ατομικό. Ο τρόπος μας επιβάλλεται να διαπνέεται από ηρωικό πνεύμα με αγώνα για τις ιδέες μας και τα ιδανικά μας.
Ο σύγχρονος τρόπος χειραγώγησης της μάζας βασίζεται στο πρότυπο του καταναλωτικού ανθρώπου. Όσο προσφέρουν στον άνθρωπο υλικά αγαθά και έχει μια άνετη και ήσυχη ζωή, δεν τον ενδιαφέρει τι συμβαίνει γύρω του. Όσο λοιπόν του προσφέρουν μια «αξιέπαινη» θεσούλα έχουν εξασφαλίσει αυτομάτως και τη σιωπή του.
Οι εθνικιστές όμως δεν εξαγοραζόμαστε, ούτε αποχαυνωνόματε από τον ευδαιμονισμό. Το μοντέλο του καιροσκόπου και του συμφεροντολόγου δε συνάδει με τις ιδέες μας. Ιδέες σημαίνει Πίστη και Πίστη σημαίνει Αγωνίζομαι. Τώρα μάλιστα που η πατρίδα μας δοκιμάζεται δεν έχουμε δικαίωμα να κάνουμε πίσω. Αντιθέτως, με πίστη όσο ποτέ συνεχίζουμε περήφανα να υψώνουμε τις σημαίες. Όσο περισσότερο μας πολεμάνε, αποδεικνύεται περίτρανα ότι πάμε καλά. Ο σκοπός μας είναι ιερός. Δε θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι την τελική νίκη.
Αντεπίθεση

Κυριακή 16 Απριλίου 2017

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ ΘΑΝΑΤΩ ΘΑΝΑΤΟΝ ΠΑΤΗΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΜΝΗΜΑΣΙΝ ΖΩΗΝ ΧΑΡΙΣΑΜΕΝΟΣ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΥΣΑΕΤΟΣ ΛΑΣΙΘΙΟΥ

Σάββατο 15 Απριλίου 2017

Μεγάλο Σάββατο: Η ελευθερία από το θάνατο…

Το Μεγάλο Σάββατο η Εκκλησία μας κείται στην προσδοκία της Ανάστασης.
Ο Χριστός βρίσκεται στον Άδη, το σώμα Του έχει ταφεί, χωρίς όμως να γνωρίζει την φθορά που γνωρίζουν όλοι οι νεκροί, καθώς παραμένει ενωμένο με την θεότητα, ενώ η ψυχή του Χριστού βρίσκεται στην κόλαση, στο χώρο του θανάτου, όπου κηρύττει την μετάνοια.
Ο Θεάνθρωπος Χριστός ολοκληρώνει το έργο της Θείας Οικονομίας, που είναι η ανάσταση όλης της Δημιουργίας και όλων των ανθρώπων, κι αυτών που ήταν εν ζωή, αλλά και αυτών που είχαν πεθάνει πριν τον ερχομό του Ιησού στον κόσμο. Ο έσχατος εχθρός του ανθρώπου, ο θάνατος, νικιέται δια του θανάτου του Χριστού, και όλα κινούνται στην προσδοκία της Ανάστασης, της γνήσιας ελευθερίας.
Σ’ έναν από τους πιο όμορφους ύμνους, που ολοκληρώνουν την ακολουθία του Όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου, διαβάζουμε τα εξής θαυμάσια λόγια: «Δεύτε ίδωμεν την ζωήν ημών εν τάφω κειμένην, ίνα τους εν τάφοις κειμένους ζωοποιήση. δεύτε σήμερον, τον εξ Ιούδα υπνούντα θεώμενοι, προφητικώς αυτώ εκβοήσωμεν. Αναπεσών κεκοίμησαι ως λέων. τις εγερεί σε, βασιλεύ; αλλ’ ανάστηθι αυτεξουσίως, ο δους σεαυτόν υπέρ ημών εκουσίως. Κύριε, δόξα σοι». Το ποιητικό αυτό κείμενο αποτυπώνει το απόσπασμα της Παλαιάς Διαθήκης, που αναφέρεται στον Ιακώβ. Ο Χριστός κοιμάται σαν το λιοντάρι, έτοιμος να ξυπνήσει, να αναστηθεί, να φέρει στον κόσμο την ελπίδα, τη χαρά της νίκης, την συντριβή του θανάτου, να φέρει στην ιστορία το πιο σπουδαίο μήνυμα, που άλλο ανώτερο δεν υπάρχει: ότι πλέον είμαστε ελεύθεροι και από το θάνατο.
Για τους περισσότερους ανθρώπους ο θάνατος είναι η έσχατη απόδειξη δουλείας. Είμαστε ανίσχυροι απέναντί του. Μπορούμε να τον απομακρύνουμε, αλλά όχι να τον υπερβούμε. Για τους περισσότερους ο θάνατος αποτελεί το βιολογικό και οριστικό τέρμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Δεν υπάρχει λογική απόδειξη επιστροφής από το «επέκεινα», το μετά τον θάνατο, με αποτέλεσμα η θλίψη να είναι ανυπέρβλητη. Απέναντι στον θάνατο ο άνθρωπος ζει με τον φόβο ή εκείνη την ελπίδα ότι το τέλος δεν θα έλθει.
Ο Χριστός έζησε τον θάνατο, όχι ως βιολογικό τέρμα ή ως αναπόδραστη κατάσταση, αλλά ως υπακοή στο θέλημα του Πατέρα Του. Έφτασε την φύση Του, που είχε την αθανασία δεδομένη, καθώς δεν είχε αμαρτία, στο κατώφλι του θανάτου και το πέρασε σωματικά, για να μας δείξει ότι ο θάνατος είναι το τέρμα, μόνο όταν συνοδεύεται από τον χωρισμό από το Θεό. Αυτός που ζει το Θεό με υπακοή στο θέλημά Του, αυτός που αγωνίζεται εναντίον της αμαρτίας, η οποία είναι ο θάνατος, ελευθερώνεται ακόμη και από τα δεσμά του θανάτου, γιατί ακολουθεί τον Χριστό.
«Εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνη, αυτός μόνος μένει. εάν δε αποθάνη, πολύν καρπόν φέρη», μας λέει ο Κύριος. Αυτό σημαίνει ότι ο θάνατος αποτελεί για μας τους θνητούς την αφορμή, πολύν καρπό να φέρουμε, αν ζούμε με υπακοή στο Θεό. Ο Χριστός μας δίδαξε ότι αυτό είναι κατορθωτό. Αν πεθάνουμε ως προς την αμαρτία, δηλαδή νεκρώσουμε τα πάθη και τις κακίες μας, τότε ουσιαστικά φέρουμε πολύν καρπό, της αγάπης, της αρετής, της πίστης στο Θεό, γιατί αυτό είναι το θέλημά Του για μας. Αν πεθάνει ο εγωισμός μας, με την άσκηση, την προσπάθεια, την ταπείνωση, την θυσία, τότε πολύν καρπό φέρουμε. Τραβάμε την χάρη και το έλεος του Θεού και τότε, ακόμα και ο βιολογικός θάνατος είναι το σημείο εκείνο της ζωής που μας απαλλάσσει από την φθορά και την αμαρτία και μας φέρνει κοντά σ’ Αυτόν που πέθανε για μας, τον Χριστό.
Ο Χριστός αναπαύεται στον τάφο σωματικά. Ο Χριστός κηρύττει στον Άδη τη Ζωή. Και θα αναστηθεί ως ο λέων, αυτεξουσίως, και θα τραβήξει μαζί Του όσους τον πίστεψαν, αλλά και όσους τον πιστεύουν, όσους τους αγγίζει το μήνυμα, το πρόσωπο, η κοινωνία μαζί Του. Ελευθερωνόμαστε από το θάνατο, χάρις στον θάνατο του Σωτήρα. Όλα πλέον είναι διαφορετικά. Δεν φοβόμαστε το θάνατο, γιατί θα μας πάει σ’ Αυτόν που μας αγαπά και αγαπούμε. Και θα περιμένουμε την Δευτέρα Παρουσία, για να γευτεί και το σώμα μας, αυτή την ανεκλάλητη χαρά. Αυτή την ανεκλάλητη ελευθερία. Αυτή την ανεκλάλητη αιώνια ζωή.
Στο Μεγάλο Σάββατο βρίσκονται τα σώματα των ανθρώπων που έφυγαν από αυτή τη ζωή. Μα όσοι ζούμε την πίστη, όσοι αγαπούμε, όσοι συγχωρούμε, όσοι κοινωνούμε έχουμε μπει ήδη στην ογδόη ημέρα. Την ημέρα της Εκκλησίας. Την Ημέρα της Ανάστασης. Την Κυριακή, την ημέρα του Κυρίου…

Παρασκευή 14 Απριλίου 2017

Μεγαλη Παρασκευή: Η αποκαθήλωση κι η ταφή του Χριστού

Την Αγία και Μ. Παρασκευή τα Άγια και σωτήρια και φρικτά Παθη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού επιτελούμεν τούς εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τας ύβρεις, τούς γέλωτας, την πορφυράν χλαίναν, τον τον κάλαμον, τον σπόγγον, το όξος, τούς ήλους, την λόγχην και προ πάντων τον Σταυρόν και τον θάνατον, α δι’ ημάς εκών κατεδέξατο » έτι δε και την του ευγνώμονος ληστού, του συσταυρωθέ- ντος αυτώ, σωτήριον εν τω σταυρώ ομολογίαν.»

Εσταυρώθης δι’ εμέ, ίνα εμοί πηγάσης την άφεσιν» εκεντήθης την πλευράν, ίνα κρουνούς ζωής αναβλύσης μοι.»(Μακαρισμοί μετά έξοδον Εσταυρωμένου)
Την Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την Κορύφωση του θείου δράματος, τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας. Δηλαδή:
α) Τα πτυσίματα
β) τα μαστιγώματα
γ) τις κοροϊδίες
δ) τους εξευτελισμούς
ε) τα κτυπήματα
στ) το αγκάθινο στεφάνι και κυρίως την
ζ) Σταύρωση και
η) τον θάνατο του Χριστού μας.
H Μεγάλη Παρασκευή συμβολίζει τα συμβάντα της δίκης του Ιησού από τον Πόντιο Πιλάτο, την μαρτυρική πορεία Του προς τον Γολγοθά, την Σταύρωση του και τελικά την Ταφή του.
Η τελετή της Αποκαθήλωσης, γίνεται στις εκκλησίες μας, το μεσημέρι της μεγάλης Παρασκευής μαζί με την αναπαράσταση της ταφής. Το βράδυ τελείται η περιφορά του Επιταφίου. Οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούν πένθιμα όλη την διάρκεια της ημέρας.

Πέμπτη 13 Απριλίου 2017

Μεγάλη Πέμπτη:

Ο Μυστικός Δείπνος

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου -Η Σταύρωση του θεανθρώπου

Μεγάλη Πέμπτη. Οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα σε όλη τη χώρα, σε κάθε ορθόδοξη εκκλησία.
Η Μεγάλη Πέμπτη, η ιερή μέρα κατά την οποία εορτάζεται ο Μυστικός Δείπνος του Ιησού Χριστού με τους 12 Αποστόλους. Η ημέρα αυτή είναι η τέταρτη ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας, της εβδομάδας δηλαδή η οποία προηγείται και καταλήγει στη γιορτή του Πάσχα. Της Μεγάλης Πέμπτης προηγείται η Μεγάλη Τετάρτη και ακολουθεί η Μεγάλη Παρασκευή. Τ
Τα Δώδεκα Ευαγγέλια περιγράφουν την πορεία του Ιησού προς τον Γολγοθά. Τον Μυστικό Δείπνο, το δάκρυ και την ανθρώπινη αδυναμία στους κήπους της Γεσθημανής, την προδοσία του από τον Ιούδα, την σύλληψη, την δίκη, τα βασανιστήρια, την Σταύρωση.
Τη Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ η Εκκλησία θα μάς συγκλονίσει παρουσιάζοντάς μας τη Σταύρωση του Θεανθρώπου.
Το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης τελείται ο εσπερινός της Μεγάλης Παρασκευής μαζί με τη Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου. Οι ιερείς κατά την ετοιμασία της Θείας Κοινωνίας εξάγουν δύο «αμνούς» (το μέρος του άρτου το οποίο μεταβάλλεται σε σώμα Χριστού) και διατηρούν τον ένα αφού τον τεμαχίσουν και τον αποξηράνουν, σε ασφαλές σημείο (μέσα στο αρτοφόριο πάνω στην αγία τράπεζα) για έναν ολόκληρο χρόνο για την κοινωνία των πιστών σε έκτακτες περιπτώσεις. Το βράδυ τελείται ο όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής, στον οποίο αναπαριστάται το Θείο Δράμα της Σταύρωσης και διαβάζονται τα 12 ευαγγέλια που περιγράφουν τα γεγονότα από τη σύλληψη έως και την ταφή του Χριστού.
Ανάμεσα στο 5ο και το 6ο Ευαγγέλιο ψάλλεται το αντίφωνο «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…» και ο Εσταυρωμένος λιτανεύεται από τους ιερείς. Στις εκκλησίες της Ζακύνθου, η περιφορά του Εσταυρωμένου γίνεται μετά το 11ο Ευαγγέλιο.
Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…
Σήμερον κρεμάται επί ξύλου,
ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.
Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται,
ο των αγγέλων βασιλεύς.
Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται
ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις.
Ράπισμα κατεδέξατο,
ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ.
Ήλοις προσηλώθη,
ο Νυμφίος της Εκκλησίας.
Λόγχη εκεντήθη, ο Υιός της Παρθένου.
Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.
Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.
Είναι η στιγμή, περίπου στις 9 το βράδυ, όπου σε όλες τις εκκλησίες της χώρας θα σβήσουν τα φώτα. Η πομπή της σταύρωσης υπό το αμυδρό φως των κεριών θα κινηθεί με αργό και σταθερό ρυθμό προς το κέντρο των ναών, διαπερνώντας το πλήθος των πιστών. Το Θείο πάθος σχεδόν κορυφώνεται…Τα 12 Ευαγγέλια της Μεγάλης Πέμπτης συγκροτούνται κυρίως από περικοπές των Ευαγγελίων του Ιωάννη και του Ματθαίου. Εν περιλήψει τα 12 Ευαγγέλια: Τελευταίες νουθεσίες του Ιησού στους μαθητές του… «Αγαπάτε Αλλήλους». Ο τελευταίος αποχαιρετισμός. Προσευχή του Ιησού. Προδοσία του από τον Ιούδα. Σύλληψη του Ιησού και μεταφορά του «Από τον Άννα στον Καϊάφα». Δίκη του Ιησού από τους Αρχιερείς. Άρνηση Πέτρου («Πριν αλέκτορα φωνήσαι, τρις απαρνήση με»). Ο Ιησούς ενώπιον του Πιλάτου, στο Πραιτώριο. Προσπάθεια του Πιλάτου να απελευθερώσει τον Κύριο, αλλά εμπρός στην αποφασιστικότητα των Φαρισαίων υποχωρεί. «Βαραβάν ή Χριστόν;». Ο Πιλάτος «Νίπτει τας χείρας του». Ο Ιούδας μεταμελείται και επιστρέφει τα «τριάκοντα αργύρια» στους Αρχιερείς, οι οποίοι τα έβαλαν στον «Κορβανά» (ταμείο του Ναού). Απαγχονισμός Ιούδα. Πορεία του Ιησού προς τον Γολγοθά και Σταύρωσή του με δύο ληστές. Ο Ιησούς αφήνει το πνεύμα επί του Σταυρού. Μεταμέλεια του ενός ληστή, που ζητά από τον Κύριο να τον θυμηθεί στη βασιλεία των Ουρανών. Ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας ζητά από τον Πιλάτο το Σώμα του για να το θάψει. Ταφή του Ιησού και σφράγιση του Τάφου του από τους Αρχιερείς και Φαρισαίους.Δημοτικό μοιρολόγι για τα Πάθη του Χριστού
Σήμερα μαύρος Ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα,
σήμερα όλοι θλίβουνται και τα βουνά λυπούνται,
σήμερα έβαλαν βουλή οι άνομοι Οβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλιά κι' οι τρισκαταραμένοι
για να σταυρώσουν το Χριστό, τον Αφέντη Βασιλέα.
Ο Κύριος ηθέλησε να μπει σε περιβόλι
να λάβει δείπνον μυστικόν για να τον λάβουν όλοι.
Κι' η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν μοναχή της,
τας προσευχάς της έκανε για το μονογενή της.
Φωνή τους ήρθ' εξ Ουρανού απ' Αρχαγγέλου στόμα:
-Φτάνουν κυρά μου οι προσευχές, φτάνουν κι' οι μετάνοιες,
το γυιό σου τον επιάσανε και στο φονιά τον πάνε
και στου Πιλάτου την αυλή εκεί τον τον τυραγνάνε.
-Χαλκιά-χαλκιά, φτιάσε καρφιά, φτιάσε τρία περόνια.
Και κείνος ο παράνομος βαρεί και φτάχνει πέντε.
-Συ Φαραέ, που τά 'φτιασες πρέπει να μας διδάξεις.
-Βάλε τα δυο στα χέρια του και τ' άλλα δυο στα πόδια,
το πέμπτο το φαρμακερό βάλε το στην καρδιά του,
να στάξει αίμα και νερό να λιγωθεί η καρδιά του.
Κι' η Παναγιά σαν τάκουσε έπεσε και λιγώθη,
σταμνί νερό της ρίξανε, τρία κανάτια μόσχο
για να της ερθ' ο λογισμός, για να της έρθει ο νους της.
Κι' όταν της ηρθ' ο λογισμός, κι' όταν της ηρθ' ο νους της,
ζητά μαχαίρι να σφαγεί, ζητά φωτιά να πέσει,
ζητά γκρεμό να γκρεμιστεί για το μονογενή της.
-Μην σφάζεσαι, Μανούλα μου, δεν σφάζονται οι μανάδες
Μην καίγεσαι, Μανούλα μου, δεν καίγονται οι μανάδες.
Λάβε, κυρά μ' υπομονή, λάβε, κύρά μ' ανέση.
-Και πώς να λάβω υπομονή και πώς να λάβω ανέση,
που έχω γυιο μονογενή και κείνον Σταυρωμένον.
Κι' η Μάρθα κι' η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάνα
και του Ιακώβου η αδερφή, κι' οι τέσσερες αντάμα,
επήραν το στρατί-στρατί, στρατί το μονοπάτι
και το στρατί τους έβγαλε μες του ληστή την πόρτα.
-Άνοιξε πόρτα του ληστή και πόρτα του Πιλάτου.
Κι' η πόρτα από το φόβο της ανοίγει μοναχή της.
Τηράει δεξιά, τηράει ζερβά, κανέναν δεν γνωρίζει,
τηράει δεξιώτερα βλέπει τον Αϊγιάννη,
Αγιέ μου Γιάννη Πρόδρομε και βαπτιστή του γυιου μου,
μην είδες τον υγιόκα μου και τον διδάσκαλόν σου;
-Δεν έχω στόμα να σου πω, γλώσσα να σου μιλήσω,
δεν έχω χεροπάλαμα για να σου τόνε δείξω.
Βλέπεις Εκείνον το γυμνό, τον παραπονεμένο,
οπού φορεί πουκάμισο στο αίμα βουτηγμένο,
οπού φορεί στην κεφαλή αγκάθινο στεφάνι;
Αυτός είναι ο γυιόκας σου και με ο δάσκαλός μου!
Κι' η Παναγιά πλησίασε γλυκά τον αγκαλιάζει.
-Δε μου μιλάς παιδάκι μου, δε μου μιλάς παιδί μου;
-Τι να σου πω, Μανούλα μου, που διάφορο δεν έχεις
μόνο το μέγα-Σάββατο κατά το μεσονύχτι,
που θα λαλήσει ο πετεινός και σημάνουν οι καμπάνες,
τότε και συ, Μανούλα μου, θάχεις χαρά μεγάλη!
Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα Ουράνια,
σημαίνει κι' η Άγια Σοφία με τις πολλές καμπάνες.
Όποιος τ' ακούει σώζεται κι' όποιος το λέει αγιάζει,
κι' όποιος το καλοφουγκραστεί Παράδεισο θα λάβει,
Παράδεισο και λίβανο απ' τον Άγιο Τάφο.

Τετάρτη 12 Απριλίου 2017

Ν. Γ. Μιχαλολιάκος: Μόνο η Χρυσή Αυγή θα γκρεμίσει το σάπιο πολιτικό σύστημα των σκανδάλων και της διαφθοράς! ΒΙΝΤΕΟ

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/n.-g.-michaloliakos-suriza-kai-nd-sthrizoun-to-sapio-politiko-susthma-echth#ixzz4e4NMyFZQ

Γ. Γερμενής: Όλα στο φως για τις μίζες και τα σκάνδαλα στον χώρο της Υγείας - ΒΙΝΤΕΟ

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/g.-germenhs-ola-sto-fws-gia-tis-mizes-kai-ta-skandala-ston-chwro-ths-ugeias#ixzz4e4MM5hh8

Ηλίας Κασιδιάρης: Θα ματώσουν στο σκαμνί της Εξεταστικής οι διεφθαρμένοι πολιτικοί! ΒΙΝΤΕΟ

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/hlias-kasidiarhs-tha-matwsoun-sto-skamni-ths-ejetastikhs-oi-dieftharmenoi-p#ixzz4e4K2N3S4

Μεγάλη Τετάρτη: Το Άγιο Ευχέλαιο για θεραπεία πάσης ασθένειας

Η Εκκλησία θυμάται το γεγονός της αλείψεως του Κυρίου με μύρο από μια αμαρτωλή γυναίκα.
Νωρίς το απόγευμα ψάλλεται η Ακολουθία του Ευχελαίου. Ο ιερέας χρίει τους πιστούς με Μύρο, που είναι η απτή απόδειξη της Χάριτος του Θεού, προκειμένου να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους.
Το βράδυ ψάλλεται στις Εκκλησίες ο Όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης. Στην υμνολογία κυριαρχούν τα γεγονότα της νίψεως των ποδών των αποστόλων υπό του Κυρίου, του Μυστικού Δείπνου, της προσευχής του Κυρίου προς τον πατέρα του στην Γεθσημανή πριν από την σύλληψή του και της προδοσίας του Κυρίου από τον Ιούδα. Το βασικό τροπάριο της ημέρας Ότε οι ένδοξοι μαθηταί αποδίδεται στον Ρωμανό τον Μελωδό.
Ευαγγέλιο (Κατά Λουκά κβ’ 1-39)
Οι Ιουδαίοι θέλουν να φονεύσουν τον Ιησού, χωρίς να προκαλέσουν το λαό, τον οποίο εφοβούντο. Ο Ιούδας καταστρώνει με τους αρχιερείς και γραμματείς το σχέδιο της προδοσίας. Μυστικός Δείπνος.

Τρίτη 11 Απριλίου 2017

Μεγάλη Τρίτη: Το τροπάριο της Κασσιανής και η παραβολή των «Δέκα Παρθένων»

Η Ορθόδοξη Εκκλησία θυμάται σήμερα τη δριμύτατη καταγγελία του Ιησού κατά των θρησκευτικών αρχηγών του Ισραήλ, αλλά και τη γνωστή παραβολή των δέκα Παρθένων.
Με βάση το Χριστιανικό εορτολόγιο, ως Μεγάλη Τρίτη καθιερώθηκε η Τρίτη ημέρα της εβδομάδας που είναι γνωστή ως εβδομάδα των Παθών του Ιησού Χριστού.
Με βάση το Χριστιανικό εορτολόγιο, ως Μεγάλη Τρίτη καθιερώθηκε η Τρίτη ημέρα της εβδομάδας που είναι γνωστή ως εβδομάδα των Παθών του Ιησού Χριστού.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία τη Μεγάλη Τρίτη, «τιμά» δύο γεγονότα: πρώτον, τη δριμύτατη καταγγελία του Ιησού κατά των θρησκευτικών αρχηγών του Ισραήλ, η οποία μνημονεύεται μέσα από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου (22, 15- 23, 39) αλλά και τη γνωστή παραβολή των δέκα Παρθένων (Ματθαίου. 25,1-13).
Τι αναφέρει η παραβολή των «Δέκα Παρθένων»
Πέντε φρόνιμες και πέντε μωρές παρθένες περιμένουν το Νυμφίο (γαμπρό) να έλθει να παραλάβει τη νύφη. Οι φρόνιμες, που είχαν προνοήσει φρόντισαν να πάρουν μαζί τους λάδι ώστε να έχουν για να φωτίζουν τα λυχνάρια τους. Δεν ισχύει το ίδιο όμως και για τις μωρές, οι οποίες λόγω της αργοπορίας του Νυμφίου αποκοιμήθηκαν.
Έτσι όταν ακούγεται η φωνή «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται», ψάχνουν να βρουν λάδι για να ανάψουν τα σβησμένα λυχνάρια τους, με αποτέλεσμα να μένουν «εκτός νυμφώνος».
Η παραβολή των ταλάντων
Εκτός όμως από την παραβολή των Δέκα Παρθένων στις Ορθόδοξες Εκκλησίες μνημονεύεται σήμερα και η παραβολή των ταλάντων.
Σύμφωνα με αυτή, ο Κύριος θέλει να μας παρουσιάσει τα δώρα και τα χαρίσματα, που ο Θεός έχει δώσει στον άνθρωπο. Ο καθένας, πρέπει να καλλιεργήσει και να αναδείξει τα χαρίσματα του. Δηλαδή, να προσφέρει με πολλή αγάπη τις υπηρεσίες του στους συνανθρώπους του. Έτσι θα είναι έτοιμος να υποδεχτεί στην καρδιά του την αγάπη.
Η μετάνοια της «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης γυναικός» και το Τροπάριο της Κασσιανής
Το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης ψάλλεται στις Εκκλησίες ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης, στον οποίον περιλαμβάνονται τροπάρια για την μετάνοια της αμαρτωλής γυναίκας η οποία άλειψε με τα μαλλιά της τα πόδια του Ιησού για να ζητήσει συγχώρεση και φυσικά το πασίγνωστο «τροπάριο της Κασσιανής».
Ποια ήταν η Κασσιανή
Η Κασσιανή ήταν βυζαντινή ποιήτρια που έζησε τον 9ο αιώνα μ.Χ. Επειδή δεν την επέλεξε ως σύζυγό του ο αυτοκράτωρ Θεόφιλος, έγινε μοναχή και αφιερώθηκε στη λατρεία του Θεού και την ποίηση.
Η μητέρα του αυτοκράτορα Θεόφιλου, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση για την εκλογή νύφης, προσκάλεσε το 820 μ.Χ. στην Αυλή τις ωραιότερες και επιφανέστερες κόρες της αυτοκρατορίας. Δώδεκα πανέμορφες παρθένες από όλη τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση και κατέφθασαν στο Παλάτι.
Μετά την υποδοχή τους από τη μητέρα του αυτοκράτορα, η μητέρα του Ευφροσύνη του έδωσε εντολή να δώσει το χρυσό μήλο σ’ εκείνη που θα επέλεγε για σύζυγό του.
Ο νεαρός αυτοκράτορας θαμπώθηκε από την ομορφιά της Κασσιανής και θέλοντας να δοκιμάσει την ευφυΐα της τη ρώτησε: «από τη γυναίκα ξεκινούν τα κακά πράγματα;», υπονοώντας την Εύα και το προπατορικό αμάρτημα.
Όμως η Κασσιανή αποστόμωσε τον Θεόφιλο ανταπαντώντας του «ναι αλλά και από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα, τα ευγενέστερα», υπονοώντας την Παναγία και τη γέννηση του Χριστού.
Η απάντηση κακοφάνηκε στον αυτοκράτορα που αποφάσισε να «τιμωρήσει» την Κασσιανή, δίνοντας το χρυσό μήλο στην ωραία, αλλά σεμνή Θεοδώρα.
ΠΗΓΗ: vimaorthodoxias.gr

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Μεγάλη Δευτέρα – Η άκαρπη συκιά που καταράστηκε ο Χριστός

Την επόμενη μέρα από την Κυριακή των Βαΐων, η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του «Παγκάλου» Ιωσήφ, γιου του Ιακώβ, που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, ενώ η μέρα είναι επίσης αφιερωμένη και στην άκαρπη συκιά που την καταράστηκε ο Χριστός και ξεράθηκε.
Το βράδυ στις Εκκλησίες ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Τρίτης, όπου στην υμνολογία κυριαρχεί η Παραβολή των 10 Παρθένων (Ιδού ο Νυμφίος έρχεται, Τον νυμφώνα σου βλέπω).

Η Βασιλεία των Ουρανών, μας λέει ο Ιησούς, μοιάζει με την παραβολή των 10 Παρθένων. Η ιστορία τους εν τάχει: Πέντε φρόνιμες και πέντε μωρές παρθένοι περιμένουν το Νυμφίο (γαμπρό) να έλθει να παραλάβει τη νύφη. Οι φρόνιμες παίρνουν μαζί με τα αναμμένα λυχνάρια τους και λάδι, όχι όμως και οι μωρές. Ο νυμφίος, όμως, αργεί, οι παρθένες νυστάζουν και κοιμούνται. Όταν ακούγεται η φωνή «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται», οι μωρές παρθένες ψάχνουν να βρουν λάδι για να ανάψουν τα σβησμένα λυχνάρια τους, αργοπορούν και μένουν έξω από το γάμο, δηλαδή «εκτός νυμφώνος».
Ευαγγέλιο (Κατά Ματθαίον κβ’ 15 - κγ’ 39)
Έπειτα από τη «μετά βαΐων και κλάδων» είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα και την απήχηση των λόγων του στο λαό, οι Αρχιερείς και Φαρισαίοι αποφασίζουν να παγιδεύσουν τον Ιησού με συζήτηση. Ο Κύριος τους αποστομώνει και ελέγχει την υποκρισία των Φαρισαίων. Το κατηγορητήριό του ξεκινά με τις φράσεις: «Ουαί υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί...»
Ρήσεις από το Ευαγγέλιο και την υμνολογία της ημέρας, που χρησιμοποιούμε στον καθημερινό μας λόγο:
«Αποδότε ουν, τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ».
«Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν». (Από τους ακρογωνιαίους λίθους της χριστιανικής διδασκαλίας)
«Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες».
«Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού» («μένω εκτός του νυμφώνος» είναι η έκφραση που χρησιμοποιούμε σήμερα).

10 Απριλίου 1821 - Ο μαρτυρικός θάνατος του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄

«Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!»
«Το μάρμαρο μένει βουβό. Και θε να μείνη ακόμα ποιος ξέρει ως πότ’ αμίλητο το νεκρικό του στόμα. Κοιμάται κι’ ονειρεύεται. Και πότε θα ξυπνήση, όταν στα δάση , στα βουνά, στα πέλαγα βροντήση, το φοβερό ας κήρυγμα: «Χτυπάτε ,πολεμάρχοι! Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!»
Λαμπρή του 1821 και ολόκληρος ο Μωριάς και η Ρούμελη συγκλονίζονται από τον Αναστάσιμο λόγο της Επαναστάσεως του Γένους. Λαμπρή του 1821, 22 Απριλίου (10 Απριλίου με το νέο ημερολόγιο) και αυτήν την Κυριακή της Λαμπρής, στην πόλη των Κωνσταντίνων δεν υπάρχει ανάσταση ,παρά μονάχα θάνατος. Σε μια πύλη του Πατριαρχείου με διαταγή σουλτάνου ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ απαγχονίζεται. Η είδηση κάνει ολόκληρο τον Ελληνισμό να παγώσει. Οργή και αίμα ξεσπούν απ’ άκρη σ’ άκρη στην χώρα. Ο φιλέλληνας και ιστορικός Γεώργιος Φίνλεϊ γράφει σχετικά στην Ιστορία της ελληνικής επαναστάσεως:
“Το πτώμα του Πατριάρχη έμεινε εκτεθειμένο τρεις ημέρες. ‘Έπειτα το δώσανε στους εβραίους να το σύρουν μέσα από τους δρόμους και να το ρίξουν στην θάλασσα. Αυτή η μυσαρή αποστολή ήτανε πηγή τρομερής ικανοποίησης για τον Ιουδαϊκό όχλο της Κωνσταντινούπολις, εξ’ αιτίας του μεγάλου μίσους που επικρατεί σε όλη την ανατολή μεταξύ Ελλήνων και Εβραίων”.

Αυτά γράφει ο Γεώργιος Φίνλεϊ και αυτά καθώς και πολλά άλλα θα φροντίσουν (ήδη φροντίζουν) κάποιοι κύριοι να λησμονηθούν γιατί είναι … επικίνδυνα!
Η συνέχεια γνωστή. Χαλασμός, μάχες, θυσίες. Μέχρι που ήλθε η στιγμή κατά την οποία το Έθνος μας απέκτησε την ελευθερία του, μια ελευθερία πέρα για πέρα λειψή, πάντως έστω και κατ’ όνομα ελευθερία. Το 1912 βαδίσαμε προς την δόξα. Το 1919 οι Τούρκοι “φίλοι” μας εξόντωναν περισσότερες από πεντακόσιες χιλιάδες Ελλήνων του Πόντου. Το 1922 έγινε ο μεγάλος Ξεριζωμός. Εκατομμύρια Ελλήνων σφαγιάστηκαν και ξεριζώθηκαν από τις πατρικές τους εστίες. Ζουν ακόμη ανάμεσα μα κάποιοι ασπρομάλληδες γέροντες και γερόντισσες, που είδαν το πρώτο φως του ήλιου στην γη της Ιωνίας. Το 1955, διωγμός στη Κωνσταντινούπολη. Περισσότεροι από εκατό χιλιάδες Έλληνες διώκονται. Οι περιουσίες τους λεηλατούνται. Δολοφονίες, βιασμοί, βεβηλώσεις νεκροταφείων και Ναών. Η Ίμβρος και η Τένεδος στα χέρια των Τούρκων γίνεται κάθε ημέρα και λιγότερο ελληνική, με αποτέλεσμα σήμερα στα δυο αυτά νησιά να ζουν μόνο λίγες εκατοντάδες ηλικιωμένοι. Το 1974, τουρκική εισβολή στην Κύπρο και μια συνεχιζόμενη κατοχή 39 ολόκληρων χρόνων. 1996, πάνω από μια βραχονησίδα του Αιγαίου γράφεται μια νέα σελίδα της ελληνικής ιστορίας. Οι Τούρκοι αμφισβητούν ευθέως την κυριαρχία μας στο Αιγαίο. Τρεις γενναίοι αξιωματικοί του πολεμικού μας ναυτικού οι Καραθανάσης, Βλαχάκος και Γιαλοψός δίνουν το αίμα τους για την Πατρίδα. Όλα όμως γρήγορα λησμονούνται και έτσι φθάνουμε στην συμφωνία του Ελσίνκι, με την οποία επίσημα η Ελλάδα δέχεται να συζητήσει θέμα συνόρων με την Τουρκία. Αυτά τα υπέγραψε η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Από το 1821 έως το 1921 για εκατό ολόκληρα χρόνια ο Ελληνισμός βρισκότανε στην επίθεση και αναζητούσε την χαμένη του δόξα, την πραγμάτωση του προαιώνιου ονείρου του. Από το 1922 μέχρι σήμερα ζούμε την αντεπίθεση των Οθωμανών, μια αντεπίθεση που βρίσκεται πλέον στην τελευταία της φάση. Οι Τούρκοι έχουν κατορθώσει στο όνομα της περίφημης ελληνοτουρκικής “φιλίας” να εξαγοράσουν τους πάντες σε αυτήν την χώρα. Έχοντας στο πλευρό τους τη σιωνιστική υπερδύναμη κρατούν στα χέρια τους και ελέγχουν όλες τις πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις του τόπου και προπαντός αυτούς που έχουν στα χέρια τους τα μεγάλα μέσα μαζικής ενημερώσεως.
Εμείς σε όλα αυτά που γίνονται γύρω μας έχουμε αντίθετη γνώμη και θα αντισταθούμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι αυτή η περίφημη ελληνοτουρκική «φιλία» δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η αρχή μιας νέας περιόδου τουρκοκρατίας και το δίλημμα είναι ποιο ρόλο θα διαλέξει να παίξει ο καθένας από εμάς για τον εαυτό του, εκείνον του κλέφτη ή αυτόν του προσκυνημένου Φαναριώτη ;
Δεν είναι ρομαντισμός όλα αυτά, ούτε και στείρα λαγνεία της Ιστορίας, είναι ωμός ρεαλισμός με σκοπό την επιβίωση του Έθνους μας.
Στα 1872 ο Εθνικός Ποιητής, ο γνήσιος εκφραστής της γλώσσας και της ρίμας του λαού μας, Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, μπροστά στον ανδριάντα του Εθνομάρτυρα Γρηγορίου του Ε’, αφιέρωνε το γνωστό ποίημα του με τίτλο: “ ΣΤΟΝ ΑΔΡΙΑΝΤΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ Ε’”, που άρχιζε με τα λόγια “πως μας θωρείς ακίνητος, που τρέχει ο λογισμός σου;” Το ποίημα τελείωνε με το μεγάλο συμπέρασμα του εθνικού στοχαστή ότι το μάρμαρο θα μείνει βουβό μέχρι εκείνη τη στιγμή…
“όταν στα δάση, στα βουνά, στα πέλαγα βροντήση, το φοβερό μας κήρυγμα: ‘’Χτυπάτε, πολεμάρχοι! Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχη!”
Αυτά έλεγε στα 1872 ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης. Εμείς όσο κι αν αυτό ακούγεται παράταιρο στην εποχή μας ακόμη τα πιστεύουμε γιατί 141 χρόνια στην Ιστορία ενός Έθνους δεν είναι παρά μονάχα μια στιγμή.
“Πώς Μας Θωρείς Ακίνητος;”
Μετά την απελευθέρωση το Βασίλειον της Ελλάδος λησμόνησε τον Γρηγόριο. Αντίθετα στην Ρωσία από το 1848, ο Πατριάρχης των Ελλήνων ετιμάτο ως Άγιος. Ρώσοι και Έλληνες προσήρχοντο στον τάφο του και άναβαν κεριά. Το 1862, ο Ιλάριος Γεώργιος Αγγελόπουλος, επίσημα ζητάει να επιστραφεί στην Ελλάδα το σεπτό λείψανο του Γρηγορίου και να ιδρυθεί Μνημείο αφιερωμένο στη μεγάλη θυσία του. Το 1871, ο βασιλεύς Γεώργιος ο Α’ με τηλεγράφημα του προς τον Τσάρο Αλέξανδρο, ζητά την απόδοση του ιερού λειψάνου. Η τουρκική κυβέρνηση, όμως, με επίσημη αίτηση του Σουλτάνου Αβδούλ Αζίζ ζητά το ιερό λείψανο του Γρηγορίου διότι.. ήτο λέει, Οθωμανός υπήκοος! Σκοπός της ενέργειας αυτής της Τουρκίας να μην γίνει το λείψανο του Πατριάρχη πηγή εμπνεύσεως των Ελλήνων. Ο Τσάρος Αλέξανδρος αποφασίζει και στέλνει τα Ιερά Λείψανα του Γρηγορίου στην Αθήνα. Το 1872, γίνονται τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντος του Πατριάρχου Γρηγορίου στον χώρο προ του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου βρίσκεται και σήμερα. Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης διαβάζει τους φλογερούς του στίχους, τους αφιερωμένους στη μνήμη του μάρτυρος του Έθνους, στίχους που περιέχουν το διαχρονικό και αιώνιο μήνυμα και καθήκον του Ελληνισμού.
Υ.Γ.: Στις 8 Απριλίου 1921 η Ιερά Σύνοδος της Ελλάδος παρόντος και του Πατριάρχου Αλεξανδρείας Φωτίου ανακηρύσσει τον Γρηγόριο τον Ε’ Άγιο και Ιερομάρτυρα. Η απόφαση αυτή δεν επικυρώθηκε από το Φανάρι…

Παρασκευή 7 Απριλίου 2017

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΗΤΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ «ΠΟΝΤΙΚΙ»: ΔΕΝ ΣΤΗΘΗΚΕ ΚΑΛΑ Η ΣΚΕΥΩΡΙΑ – ΘΑ ΑΘΩΩΘΕΙ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ!

Η φυλλάδα «Το Ποντίκι», δικαιώνοντας πλήρως την νοοτροπία αρουραίου που διέπει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται την δημοσιογραφία, πρόσθεσε με την σειρά της ένα ακόμη παραληρηματικό άρθρο-πιλάφι στην μακροχρόνια «χρυσαυγιάδα».
Ακόμη, όμως, και μέσα από το γεμάτο εμπάθεια, παραπληροφόρηση και μίσος αυτό κείμενο, είναι έκδηλη η ανησυχία για το γεγονός ότι η έκβαση της δίκης δεν πάει καθόλου (μα καθόλου) καλά για τους ενορχηστρωτές αυτής της σκευωρίας και τους συνοδοιπόρους της.
Αυτό φαίνεται με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο από την τελευταία παράγραφο του κειμένου, όπου διαβάζουμε τα εξής: «Άλλωστε μεταξύ τόσο των νομικών κύκλων όσο και της πλειονότητας των πολιτών ελάχιστοι είναι αυτοί οι οποίοι πιστεύουν ότι η τελική έκβαση της εν εξελίξει πολύκροτης δίκης σχετικά με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και γενικότερα τα εγκλήματα που διέπραξαν τα Τάγματα Εφόδου της νεοναζιστικής οργάνωσης θα καταδικάσει τους αληθινούς ενόχους…».
Βέβαια, για τις συμπλεγματικές μαρξιστικές γραφίδες του «Ποντικιού» οι «αληθινοί ένοχοι» είναι ο Αρχηγός και οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής και για κακή τους τύχη θα αθωωθούν πανηγυρικά!
Είναι ολοφάνερο ότι οι συκοφάντες της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ έχουν αντιληφθεί περίτρανα ότι οι αηδίες περί «εγκληματικής οργάνωσης» έχουν πεταχθεί επί της ουσίας στον κάλαθο των αχρήστων και προσπαθούν «να χρυσώσουν το χάπι» με τέτοιου είδους αναφορές.
Το ότι η πλειονότητα των Ελλήνων και οι (σοβαροί) νομικοί κύκλοι πιστεύουν ότι θα αθωωθεί η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ αποτελεί όντως μια πραγματικότητα. Αυτό, όμως, γίνεται για πολύ διαφορετικούς λόγους απ’ αυτούς που ισχυρίζεται η συγκεκριμένη φυλλάδα και οι λοιποί συμμετέχοντες στην «χρυσαυγιάδα».
Γίνεται επειδή όλοι σχεδόν έχουν αντιληφθεί το αβάσιμο της συγκεκριμένης δίωξης και ότι αυτή έγινε καθαρά για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας. Γι’ αυτό άλλωστε, κρατά τόσο πολύ σε μάκρος η διάρκειά της.
Ακριβώς επειδή η τελική έκβασή της, με την Αθώωση και Δικαίωση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, όχι μόνο θα γυρίσει μπούμερανγκ στους εμπνευστές της σκευωρίας, αλλά θα αλλάξει άρδην και το πολιτικό σκηνικό της Χώρας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/omologia-httas-apo-to-pontiki-oi-perissoteroi-ellhnes-kai-oi-nomikoi-kukloi#ixzz4dUklvTeV

Δίκη Χρυσής Αυγής: Κατερρίφθη το σαθρό κατηγορητήριο από τις αγορεύσεις των συνηγόρων υπεράσπισης

Με δίωρη καθυστέρηση ξεκίνησε η σημερινή συνεδρίαση της δίκης της Χρυσής Αυγής, καθώς οι υπάλληλοι του Εφετείου Αθηνών πραγματοποίησαν στάση εργασίας από τις 09:00 έως τις 11:00, διαμαρτυρόμενοι για την υποστελέχωση των υπηρεσιών του Εφετείου που δεν επιτρέπει την ομαλή διεκπεραίωση των εργασιών του.
Η δίκη συνεχίστηκε με αγορεύσεις των υπολοίπων συνηγόρων υπεράσπισης για τον σχολιασμό των μαρτυρικών καταθέσεων κατ’ αρθρο 358 ΚΠΔ σχετικά με τις υποθέσεις «Συνεργείο», «Αντίπνοια», Πλ. Αμερικής και Αγίου Παντελεήμονα, Παλαιού Φαλήρου και Ιεράπετρας Κρήτης.
Για τους Βουλευτές του Λαϊκού Συνδέσμου έλαβαν το λόγο οι δικηγόροι Νικόλαος Μιχαλόλιας, Γεώργιος Μιχαλόλιας, Νίκος Ρουσόπουλος, Αλέξανδρος Αλεξιάδης, Άγγελος Αγγελέτος και Παναγιώτης Κάσης.
Νικόλαος Μιχαλόλιας: «Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι Εφέτες, για μία ακόμη φορά διαπιστώθηκε ότι έλαβε χώρα μία δικονομική διαδικασία ιδιαίτερα πολυτελής, τόσο πολυτελής ώστε να καταθέτουν ακόμα και μάρτυρες, οι οποίοι ήσαν ξένοι προς τα πραγματικά περιστατικά, οι ίδιοι μάρτυρες να αφοσιώνονται και να αφιερώνονται σε ιδεολογικές διακηρύξεις, κυριότερα όμως δε -και αυτό σας αφορά- να συγκρούονται προς τα όσα σε προηγούμενα δικονομικά στάδια είχαν καταθέσει. Και εκεί περισσότερο αφορά, η αναφορά μου σε πολυτελή διαδικασία. Οι εξεταζόμενες κατηγορίες, και δη αυτή του άρθρου 187, κατά τη λογική τους θεμελίωση, αφορούν το δικαστήριό σας. Δεν πρέπει οι μαρτυρικές καταθέσεις, να υποτάσσονται στην σκοπιμότητα μίας άνευ όρων βεβαίωσης της κατηγορίας.
Δεν είναι απλώς άξιο απορίας, είναι δικονομικά προκλητικό, να προσαρμόζονται οι καταθέσεις στην κατηγορία, που εκ των προτέρων οι μάρτυρες γνωρίζουν ότι βαρύνει τους κατηγορουμένους. Ο συγχρονισμός γεγονότων κατ’ αυτή την έννοια, περιγράφει την αναξιοπιστία τους. Η συσχέτιση των υποθέσεων αυτών δικονομικά, όπως ήρθαν ενώπιον σας για να δικαστούν κατόπιν συσχετίσεως, προϋποθέτει την ανίχνευση στοιχείων που ταυτίζονται με την κυρίαρχη εξεταζόμενη υπόθεση, δηλαδή αυτή του άρθρου 187. Ήδη ως εκ τούτου, οι αρχικές καταθέσεις των μαρτύρων, πρέπει να οδηγούν σε μία συγκεκριμένη πορεία, δηλαδή προς επιβεβαίωση ή όχι αυτής της κατηγορίας. Όχι να συγκρούονται, όχι να εκτρέπονται του ανακριτικού υλικού.
Πράγμα το οποίο διαπιστώσατε σε πλείστες όσες περιπτώσεις, από μάρτυρες που είπαν είτε ότι δεν μου τα ρώτησαν αυτά τα οποία σήμερα καταθέτω, είτε ότι τα συμπληρώνω. Αλλά δεν τα συμπληρώνουν κυρία Πρόεδρε, τα διορθώνουν!… Σκέψεις και τοποθετήσεις όπως “είχαν περίεργο βλέμμα και θεώρησα πως ανήκαν στην Χρυσή Αυγή”, “φορούσαν μαύρες μπλούζες χωρίς διακρικά και θεώρησα πως ανήκουν στη Χρυσή Αυγή”, “όλη τους η κινησιολογία παρέπεμπε στη Χρυσή Αυγή”. Αυτά τα στοιχεία, τέτοιου είδους στοιχεία, για να μπορέσουν να πείσουν ως προς την αξιοπιστία ενός μάρτυρα, είναι όχι ισχνά, όχι αναιμικά, είναι και ιδιαιτέρως επικίνδυνα.
Εδώ στο δικαστήριό σας έγινε κατάδηλο ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, άλλοι εξ αυτών το ξέρουν και το επιδιώκουν, άλλοι δεν το ξέρουν και δυστυχώς έχουν πέσει θύματα, ήρθανε κατ’ επηρεασμόν, των όσων εκ των υστέρων άκουσαν, αντιλήφθηκαν μέσα από τα κανάλια, τις τηλεοράσεις κλπ., να προσαρμόσουν ανυπόστατες κατηγορίες σε υπαρκτά πρόσωπα. Ως εκ τούτου, από το δικαστήριό σας ζητώ καθ’ ολοκλήρωση του σχολιασμού μου, να μην ληφθούν καθ’ ολοκληρίαν υπόψη. Των μεν πρώτων, ήτοι των μη εμπλεκομένων, ως αυτόκλητων, των δε δεύτερων, ήτοι των εμπλεκομένων, ως πρόδηλα επηρεασμένων από την πολιτική αγωγή και όσα υποκινούνται από τα ΜΜΕ.»
Γεώργιος Μιχαλόλιας: «Κυρία Πρόεδρε, σεβαστό Δικαστήριο, αφού εκφράσω κι εγώ αν θέλετε τον νομικό προβληματισμό μου για το εξής. Ότι κάποιες από τις περιπτώσεις τις οποίες εξετάσαμε και για τις οποίες σήμερα γίνεται ο σχολιασμός, δεν φαίνεται καν να εμπίπτουν στο 187 του ΠΚ. Και εξηγούμαι. Ειδικά η πρώτη περίπτωση που εξετάσαμε, η περίπτωση του ‘Συνεργείου”, διαβάζοντας ακόμα και το ίδιο το παραπεμπτικό βούλευμα, το αναφέρει ως βιαιοπραγίες. Άνευ άλλης εξηγήσεως ή νομικού χαρακτηρισμού. Θεωρώ λοιπόν ότι με έναν τέτοιο νομικό χαρακτηρισμό, κατά τη γνώμη μου και νομικά ασταθή έως αδόκιμο, δεν είναι δυνατόν καν να ενταχθεί αυτή η περίπτωση, γιατί πράγματι, εδώ προκύπτει, ειδικά από αυτές τις περιπτώσεις για τις οποίες θα σχολιάσω σήμερα, ότι έχει γίνει μια συνίζηση ασχέτων υποθέσεων, η οποία όμως κατά τη γνώμη μου οδηγεί στην καθίζηση του ίδιου του εις βάρος μας κατηγορητηρίου.
Και θα αναφερθώ σε μία μία από τις περιπτώσεις, κυρίως κυρία Πρόεδρε, όπως αυτές περιγράφονται -και τις παραδοχές που αυτές εμπεριέχουν- στο παραπεμπτικό βούλευμα, το οποίο φυσικά για να εκδοθεί, εικάζω ότι ελαβε υπόψη του τις μαρτυρικές καταθέσεις κατά την προδικασία, με το τι προέκυψε από τις ίδιες μαρτυρικές καταθέσεις κατά την κυρία διαδικασία, κατά την εδώ επ’ ακροατηρίω διαδικασία. Και κατά πόσον μάλιστα αυτές, δηλαδή στην επ΄ακροατηρίω διαδικασία καταθέσεις, μπορούν ή δεν μπορούν να επιβεβαιώσουνε τις παραδοχές που είχε η πλειοψηφία στο παραπεμπτικό βούλευμα.
Και μάλιστα εδώ θα μου επιτρέψετε ένα σχόλιο ότι τις παραδοχές αυτές θα τις βρούμε περισσότερο στην εισαγγελική πρόταση παρά στο διατακτικό αν θέλετε του βουλεύματος, το οποίο είναι πάρα πολύ συμπυκνωμένο, αφιερώνει στερεότυπα θα έλεγα για τις ίδιες πράξεις πολύ λίγο χώρο σε κάθε κατηγορούμενο ξεχωριστά. Πάμε λοιπόν στην πρώτη υπόθεση, το “Συνεργείο”. Εδώ λοιπόν βλέπω κυρία Πρόεδρε, στο 147 φύλλο του παραπεμπτικού βουλεύματος, που λέει επίθεση στον κοινωνικό χώρο “Συνεργείο”, και αναφέρει: «Με επικεφαλής τον Βουλευτή Β΄Πειραιώς Ιωάννη Λαγό, μετέβης στην Ηλιούπολη μαζί με τους συγκατηγορουμένους σου.»
Από πού κυρία Πρόεδρε; Από ποια κατάθεση προκύπτει αυτό; Από καμία. Αντίθετα, ήρθε εδώ ο μάρτυρας ο κύριος Γώγουλος, αστυνομικός, και σας είπε ότι βγήκα στο μπαλκόνι του αστυνομικού τμήματος και είδα ότι στη μοτοπορεία δεν υπήρχε πουθενά αμάξι. Δεν υπήρχε αμάξι του Βουλευτή….
Πάμε τώρα στην υπόθεση Αντίπνοια. Εδώ στην ουσία είχαμε ένα ιδεολογικό μανιφέστο, για το τι είναι κράτος, τι είναι παρακράτος, τι εξυπηρετεί αυτό το στέκι, τους κοινωνικούς αγώνες. Μένω στην κατάθεση που έδωσε ενώπιόν σας ο κύριος Ροντρίγκεζ στον Κορυδαλλό. Και λέει: «ήταν παρακρατικοί, το μακρύ χέρι του συστήματος». Με τις παραδοχές αυτές μπορούμε να μιλάμε εδώ για εγκληματική οργάνωση;
Ο ίδιος αποδίδει την επίθεση εναντίον του στους κοινωνικούς του αν θέλετε αγώνες και στην αντίθεσή του στην βίαιη επιβολή του κράτος. Αυτά που σας είπε είναι οι παραδοχές που δέχεται το βούλευμα για την υπόθεση στο στέκι Αντίπνοια; Κάθε άλλο. Μάλιστα εδώ, αξίζει να σημειωθεί και κάτι σε σχέση με την ανάκριση. Στην ανάκριση, φέρεται ο συγκεκριμένος μάρτυρας να καταθέτει ότι του είπαν «είμαστε από τη Χρυσή Αυγή». Ενώ και το ίδιο το βούλευμα και εδώ που κατέθεσε, είπε «έχετε τα χαιρετίσματα της Χρυσής Αυγής». Κατά τη γνώμη μου, το «είμαστε», που χρησιμοποιήθηκε στην προδικασία , καθόλου τυχαίο δεν ήτανε. Ήτανε για να εμπλέξει συγκεκριμένα πρόσωπα ως δράστες της επιθέσεως, με συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Ρωτήθηκε κυρία Πρόεδρε από εσάς ο μάρτυρας, από ποια στοιχεία αντικειμενικά, συμπεραίνετε ότι δεν ήταν ευκαιριακό. Εγώ κυρία Πρόεδρε στις σημειώσεις μου δεν βρήκα καμία απάντηση του μάρτυρα. Είπε μόνο ότι είναι παρακρατικοί και ότι οι παρακρατικοί εναντιώνονται σε κάθε δομή αγωνιστική κλπ. Αν αυτό εσάς κυρία πρόεδρε, από την πολύωρη διαδικασία σας προκύπτει ως πειστική απάντηση –σε συνδυασμό με αυτό που λέει παρακάτω: χτυπηθήκαμε όχι ως άτομα, αλλά ως αγωνιστές κατά της επιβολής της βίας και της επιβολή του κράτους-αν αυτό συνδέεται με τη Χρυσή Αυγή και τα κίνητρα που αποδίδει το ίδιο το παραπεμπτικό βούλευμα, εγώ δεν έχω να εισφέρω κάτι άλλο.

Εγώ το έχω αναφέρει και από τον πρώτο σχολιασμό που έκανα, ότι η τελική σύνθεση είναι δική σας. Αλλά σύνθεση η οποία θα προκύπτει από αντικειμενικά στοιχεία. Τώρα το «εμείς είχαμε μια δράση σαν στέκι στου Φιλοπάππου κατά της εγκατάστασης κεραιών,» ενώ σε ερώτηση δική σας απαντάει «δεν είχαμε διένεξη με μέλη της Χρυσής Αυγής», εγώ δεν μπορώ τουλάχιστον να συνδέσω αντικειμενικά αυτή την ενέργεια με τη δράση ενός νόμιμου πολιτικού κόμματος. Το ίδιο και από την κατάθεση του Μηλιαράκη. Τι σας είπε σε ερώτηση για το αν η επίθεση ήταν οργανωμένη; Σας είπε ότι η πόρτα ήταν ανοιχτή και εκείνη την μέρα ήταν λίγα άτομα μέσα. Από αυτό προκύπτει ότι ήταν οργανωμένη η επίθεση;…

Για το θέμα της πλατείας Αμερικής. Παρουσιάζονται κυρία Πρόεδρε οι αντιδράσεις των κατοίκων από την λειτουργία των συγκεκριμένων καταστημάτων ως αντιδράσεις μελών της Χρυσής Αυγής. Ενώ από την ακροαματική διαδικασία προέκυψε το αντίθετο. Εδώ υπάρχει κατηγορούμενος κυρία Πρόεδρε ο οποίος είναι εβραϊκής καταγωγής και στην προδικασία προσεκόμισε και έγγραφο από την Ισραηλιτική κοινότητα. Τι θα πούμε εδώ; Θα πούμε ότι αυτός ο άνθρωπος ο οποίος μάλιστα πρωτοστατούσε μαζί με μια διεμφυλική (!) στις αντιδράσεις κατά αυτών των μαγαζιών, από τι εμφορούντο, από ναζιστική ιδεολογία; ….

Εις ό, τι αφορά τον Τζαβέντ Ασλάμ που πότε μας έλεγε για 900 πότε για 300 επιθέσεις που όμως καμία δεν προκύπτει να έχει καταγραφεί πουθενά. Και επειδή ο κύριος Ασλάμ μας μίλησε για την υποτιθέμενη στρατιωτική δομή και οργάνωση της Χρυσής Αυγής, εγώ με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον θα ήθελα να προσέλθει στο ακροατήριό σας και να μας εξηγήσει αυτές τις φωτογραφίες (δείχνει έγχρωμες φωτογραφίες μεγάλου μεγέθους) που κυκλοφορούν τις τελευταίες μέρες. Φωτογραφίες ανηλίκων ντυμένων με στρατιωτικά ρούχα και που κρατάνε όπλα σε εκδηλώσεις που παρίσταται ο ίδιος και μάλιστα υπερήφανα κηρύσσει όσα ο ίδιος κηρύσσει..».

Η δίκη συνεχίζεται αύριο Παρασκευή 07/04/2017 στη δικαστική αίθουσα Κορυδαλλού.

Πέμπτη 6 Απριλίου 2017

Οι προστατευόμενοι αναρχοκομμουνιστές τρομοκράτες ανέλαβαν την ευθύνη για την επίθεση στα γραφεία της Χρυσής Αυγής

«Ανάληψη ευθύνης» είχαμε πριν από λίγες ώρες για την άνανδρη δολοφονική επίθεση στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην Λεωφόρο Μεσογείων. Σε εισαγωγικά η «ανάληψη ευθύνης», γιατί οι παρακρατικοί της αριστεράς δεν φέρουν ευθύνη, γεγονός που φάνηκε και από την επιλογή του Υπουργείο Προ.Πο να τους «καλύψει» σε όλα τα επίπεδα.
Δεν θα αναφερθούμε εκτενώς στο κείμενο της «ανάληψης» αυτής, αφού χρησιμεύει κατά κύριο λόγο απλώς και μόνο για αναμόχλευση των όσων συκοφαντιών γράφουν οι φυλλάδες των μεγαλοεργολάβων και καταρρίπτονται στις αίθουσες των δικαστηρίων.
Αυτό που έχει πραγματική αξία, είναι πως στο κείμενο αυτό αναδεικνύεται μία αλήθεια: συνδέονται οι παρακρατικές συμμορίες της αριστεράς με τους συνδικαλιστές που παρανομούν, ώστε να αποκλείσουν το ψηφοδέλτιο της «Εθνικιστικής Λαϊκής Δύναμης» από τις εκλογές του Συλλόγου των εργαζομένων στο Δήμο Θεσσαλονίκης και όλες τις άλλες απόπειρες του καθεστώτος να φιμώσει, να λογοκρίνει και να πολεμήσει την Χρυσή Αυγή.
Σας παραθέτουμε το επίμαχο απόσπασμα:
«Η κίνησή μας αυτή ενάντια στις ομάδες κρούσης του κεφαλαίου ήρθε για να προστεθεί στους πολύμορφους αγώνες του ταξικού κινήματος ενάντια στο φασισμό. Το τελευταίο διάστημα τα παραδείγματα είναι πολλά: η αποβολή του χρυσαυγίτικου «Κλαδικού Σωματείου Υπαλλήλων Ασφαλείας» από το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, ο αποκλεισμός της "συνδικαλιστικής" παράταξης «Εθνικιστική Λαϊκή Δύναμη» από τις εκλογές του Συλλόγου των εργαζομένων στο Δήμο Θεσσαλονίκης, οι δυναμικές συγκεντρώσεις-πορείες ενάντια στα εγκαίνια γραφείων τους (όπως έγινε στην Ξάνθη, στη Βέροια, στα Χανιά, στο Παγκράτι), το μπλοκάρισμα εκδηλώσεων-ομιλιών τους (όπως στο Αγρίνιο, στο Βόλο και αλλού), οι αντιφασιστικές περιπολίες σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, η σύγκρουση με πρωτοκλασάτα στελέχη και βουλευτές τους (όπως στο Περιστέρι), η δυναμική παρουσία σε δίκες φασιστών και αντιφασιστών, οι επιθέσεις σε στελέχη, βουλευτές και γραφεία ναζί δικηγόρων-υποστηρικτών τους»
Στο κείμενο αυτό, η μοναδική πραγματική ανάληψη ευθύνης που γίνεται είναι εκ μέρους του συστήματος. Μόνοι τους οι ίδιοι οι παρακρατικοί ομολογούν ότι μάχονται για τον ίδιο σκοπό με τον Τσακνή, την ΠΟΣΠΕΡΤ, τα λοιπά κατάλοιπα του κλεπτοκρατικού συνδικαλισμού, αλλά και άλλους. Άλλους όπως π.χ. η Νέα Δημοκρατία που έχει πρωτοστατήσει στην σκευωρία κατά του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος, όπως ο Αθανασίου που έπαιρνε τηλέφωνο τους ανακριτές, όπως ο Δένδιας που έσκαβε μοναστήρια για να βρει το «οπλοστάσιο» της Χρυσής Αυγής, όπως ο Μπόμπολας που η φυλλάδα του έχει καταδικαστεί (όπως και άλλες) για συκοφαντική δυσφήμηση του Αρχηγού της Χρυσής Αυγής και του Κινήματος των Ελλήνων Εθνικιστών.
Γράφτε, βρε «συντρόφια», όλους τους συνεργούς σας. Μην ντρέπεστε…
Να γνωρίζετε ότι το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα δεν είναι σαν και του λόγου σας, που «αγωνίζεστε» ανάλογα με το έμβασμα της εκάστοτε Πρεσβείας. Ας γνωρίζετε ότι δεν σταματάει έτσι η Χρυσή Αυγή, ένα Κίνημα που βίωσε ταυτόχρονα φυλακίσεις και δολοφονίες.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/oi-prostateuomenoi-tromokrates-anelaban-thn-euthunh#ixzz4dUKaoK1s